Ongeluk zit in een klein hoekje, geluk zit in de rest.

Wauw, alweer een bijna een maand sinds mjin laatste blog! De tijd vliegt en ik heb het zelf niet eens in de gaten!

Ik wil graag beginnen met een bericht aan opa Jan. Naar aanleiding van mijn vorige bericht heeft opa mij een lange mail gestuurd met allemaal vragen, ik hoorde alleen van Niels dat opa er zelf ook wat domme vragen tussen vond zitten.
'Ik ben benieuwd naar foto’s van de beide kinderen voor wie je de zorg hebt. En als je eens weer een verhaal schrijft wil ik ook graag weten wat je met ze doet, hoe je ze verzorgt, of je dat goed kunt, of je er veel van leert, enzovoort.'
Voor foto's van de kinderen kunnen jullie op mijn tweede fotoserie kijken, daar staan wel wat foto's van ze op. Als ik binnenkort weer genoeg foto's heb, zal ik die er natuurlijk ook bij zetten!
Ik zit erg veel thuis met de kinderen, als Ava er is maak ik vaak slingers met haar, we houden dancepartys, en kijken films (rust!!!). Nyah doet ook vrolijk mee! Ik leer ontzettend veel hier, ik zie veel goede dingen, maar er zijn natuurlijk ook veel dingen waarvan ik denk: nou, zo ga ik het later dus echt níét doen! Een voorbeeld daarvan is het eten: de meiden eten vaak hun eten niet op, en krijgen dan nog wat anders. Er wordt ontzettend veel eten weggegooid, Ava vraagt vaak om iets waar ze maar twee hapjes van neemt, en gooit het vervolgens weg. Als ik er ben probeer ik er wel voor te zorgen dat ze dat in ieder geval minder doet..
1,5 week geleden was ook voor het eerst dat ik ze klaar maakte voor bed: in bad/onder de douche en de pyjama aan. Met Ava is het naar bed gaan meestal een ramp, dus ik was er ook erg verbaasd over dat ze bij mij zelf zei dat ze naar bed wilde (off we go!) en binnen een kwartier sliep ze!
'Verder wil ik graag weten hoe hoog kangoeroes kunnen springen, en hoe ver en hoeveel soorten er zijn. Graag ook een foto van een kangoeroetje in een buidel. Als een kangoeroe twee jongen krijgt, heeft ze dan ook twee buidels?'
Voor de kangoeroes wil ik jullie graag doorverwijzen naar Google, want dit weet ik echt allemaal niet, haha!

Goed, nu de afgelopen weken. Nadat Nyah ziek was geweest, was ik ook verkouden. Het ging over, en Lauren ging2 nachten naar en hotel in de stad. De kinderen waren bij oma, dus daar had ik geen zorg voor. Maar in plaats van helemaal los gaan (

) werd ik ziek, net toen m'n verkoudheid over was! Een dag lang als een lappenpop op de bank gelegen, en sinds 5,5 jaar(!!!) voor het eerst weer overgegeven. En wat hadden Lauren en haar moeder medelijden met me! Gelukkig was ik in het weekend weer helemaal opgeknapt, zodat ik met Jady en Jenneke naar de Dutch shop kon, heerlijk inkopen gedaan!

De week ernakreeg in een herkansing voor m'n vrije dagen, want Lauren ging samen met Scott (de vader van de kinderen, Laurens 'voormalige' ex) een weekje naar Byron Bay. Ook die week waren de kinderen bij beide oma's, en 2 dagen bij mij. Op de heetste dag die week ben ik samen met Jady naar Bondi Beach geweest, heerlijk afkoelen in de zee!
Die vrijdagavond kwamen Lauren en Scott weer terug, en sindsdien woont Scott hier ook (vandaar 'voormalige' ex, want ze zijn weer samen). Ik heb nu dus niet meer alleen een hostmom, maar ook een hostdad!
Oh ja, die week ben ik ook naar de repetitie van een orkest geweest! Ik had hun website al bezocht, alleen daar stond nergens een e-mailadres of telefoonnummer. Ik heb het er dus maar gewoon op gegokt, want nooit geschoten is altijd mis. Al op het station zag ik een meisje lopen met iets wat op een instrumentkoffer leek, dus ik vroeg haar maar gewoon of ze daar toevallig ook naartoe ging. Het antwoord was ja! Ze vertelde me dat ze ook een au pair is, ze komt uit Duitsland.Het orkest was erg leuk, aardige mensen! Helaas ben ik daarna vergeten om naar de repetities te gaan

, en binnenkort hebben ze een concert. Ik denk dat de eerstvolgende repetitie eind januari is, maar ik zal bij het concert kijken!

Afgelopen week heb ik het wel lekker rustig gehad, Laurens business zou eigenlijk 1 december openen, maar dat is uitgesteld tot waarschijnlijk 1 februari. Lauren is veel thuis geweest, want ze hoeft niet meer zo veel te sporten voor de wedstrijd. Daar is ze trouwens eerste geworden!!
Zaterdag ben ik samen met Jady en Jenneke naar een picknick voor au pairs geweest, waar ik Maike ook tegenkwam (het Duitse meisje met wie ik met Halloween uit ben geweest).
Ik heb deze week ook EIN-DE-LIJK besloten wanneer ik nou precies thuis kom. Ik zat enorm te twijfelen tussen 28 februari en 13 maart. Ik heb uiteindelijk besloten wat waarschijnlijk het beste is, en dat is gewoon mijn tijd tot 13 maart vol maken! Nu hoef ik alleen de plaats van vertrek te wijzigen, en dat is zo goed als rond!

Ik moet ook nog even watkwijt over mijn geluk. Ik besef me steeds vaker hoe gelukkig ik hier eigenlijk ben, en trots op mezelf. Ik zit gewoon helemaal in m'n uppie aan de andere kant van de wereld!!
Papa en mama:ik wil jullie even heel erg bedanken voor dat jullie mij zo hebben aangemoedigd om op zoek te gaan naar een ander gezin, en mij hebben gepusht om te blijven!
Niels: ik weet niet eens waar ik moet beginnen! Wauw, ik heb echt geluk met een vriendje zoals jij! Hoe jij me steunt en in me gelooft, hoe je me aanmoedigt te doen wat het beste voor me is!
Er zijn natuurlijk nog veeeeeeeeeel meer mensen die me helpen, steunen en aanmoedigen, maar als ik iedereen persoonlijk moet gaan bedanken, vergeet ik ongetwijfeld mensen. Bij dezen wil ik iedereen bedanken voor wat jullie allemaal voor me doen, en voor het feit dat jullie de moeite nemen om mijn berichten te lezen!

Jullie horen snel weer wat van me!