Het is 1 februari, en dat betekent dat mijn laatste volle maand hier in Australië alweer is aangebroken! Ik wil niet cliché doen ofzo, maar de tijd gaat echt ontzettend snel. Hoe meer het einde in zicht komt, hoe meer ik ga stressen over wat ik allemaal nog wel niet wil doen. Nouja, het lijkt veel, maar het moet te doen zijn in de krap 7 weken die ik nog heb.

Goed, laat ik beginnen bij waar ik mijn vorige bericht gebleven was. Ava's verjaardagsfeest was op zaterdag. Het plan was om naar het park te gaan (Lauren had erg veel mensen uitgenodigd, een stuk of 40 geloof ik, dus dat was de beste optie), maar tegen de voorspellingen in begon de dag toch met regenen. Snel werd er naar een oplossing gezocht, en plan B was om naar Inflatable World te gaan. Dit is een speeltuin met allemaal springkussens. Er waren een stuk of 2/3 andere feestjes, maar we pasten er nog bij! Met alle mensen en het eten werden we in een ruimte gepropt en het spelen kon beginnen. Verjaardagen zijn hier heel anders dan dat ik gewend ben in Nederland. Hier worden alle cadeautjes aan het einde van het feest mee naar huis genomen en daar pas uitgepakt. Misschien maar beter ook, anders had Ava waarschijnlijk helemaal geen oog meer gehad voor de springkussens en alle mensen die er waren.
Toen het feest voorbij was, ben ik onverwachts met Jenneke naar de Botanic Gardens geweest. Dit is iets wat we allebei op onze bucketlist hadden staan, dus die konden we aan het einde van de dag afvinken.
Na al het moois, op deze toch nog wel mooie dag, gezien te hebben namen we afscheid, maar niet voor lang. De volgende dag kwam Jenneke alweer bij mij thuis om pannenkoeken te bakken en een film te kijken. Ik had verwacht dat iedereen die dag al uit huis zou zijn, maar blijkbaar toen alleen nog maar de kinderen. Lauren en Scott zijn 's avonds toch nog de deur uit geweest om te eten, dus we hadden toch het rijk voor ons alleen

.

De dagen daarna was ik wel helemaal alleen thuis. Ik heb toen een aantal keer met Annick afgesproken. De laatste 2 avonden heeft ze hier gegeten en hebben we een film gekeken. Wolf Creek stond op de planning. De film gaat over backpackers in Australië, die ontvoerd worden door een of andere gek. Het was echt super eng, niet zo gek dus dat het resulteerde in 's avonds bang zijn en nachtmerries hebben. Tegen beter weten in keken we de volgende avond Wolf Creek 2

, gelukkig was deze minder eng, het was vooral erg vies.
Na deze 2 avonden zijn er 2 dingen die ik jullie niet kan aanraden: 1. Wolf Creek kijken als je in je eentje thuis ben. 2. Wolf Creek kijken als je in Australië bent of van plan bent er naartoe te gaan om te gaan reizen.
Ohja trouwens, de films zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen.

Afijn, de volgende dag stonden Lauren en Scott alweer met de kinderen op de stoep, dus ik had weer andere dingen aan m'n hoofd dan enge films. Al gelijk vroeg Lauren of ik de kinderen in bad wilde doen, zodat zij spullen kon uitladen en zich kon ontfermen over het avondeten. Altijd als Nyah in bad is geweest, wil ze in de handdoek gewikkeld als een baby gedragen worden. Dit moest ze natuurlijk ook aan mama laten zien, dus beide kinderen alleen in een handdoek gewikkeld naar beneden. Lauren zei dat ze mee zou gaan naar boven om de meiden aan te kleden, maar Ava wilde dat niet: 'I want Shally to do that!'. Dit vond ik toch wel heeeeel erg schattig, en deed me ook even beseffen hoe erg ik mijn meisjes ga missen als ik weer in Nederland ben. Ik denk dat dat andersom ook wel het geval is, vooral als ik hoor dat Nyah soms in m'n kamer staat en vraagt: 'Where is Shally?'.
Verder heb ik het hele weekend gewerkt omdat ik natuurlijk een paar dagen vrij had gehad.

Op maandagavond was het plan dat Annick en ik naar Cronulla gingen om daar in het park bij het strand Finding Nemo te kijken. Er was slecht weer voorspeld, maar de regen zou ons overslaan. Nou, daar dacht de regen duidelijk anders over. Met mijn pasta en cupcakes en Annicks wijn waren we net geïnstalleerd, begint het te regenen. Na ongeveer een half uur hielden we het voor gezien, en zijn we weer terug naar de auto gegaan. We hadden nog geen zin om naar huis te gaan, maar wisten ook niet zo goed wat we anders moesten doen. Na een tijdje doelloos in de auto zitten zijn we toch maar naar huis gegaan.
De volgende dag, 26 januari, was Australia Day. Dit is een nationale feestdag in Australië waarop gevierd wordt dat de eerste schepen Sydney bereikten. Hier hebben ze toch een ander idee van feesten. Wij hadden grote podia verwacht, een beetje zoals koningsdag in Nederland, maar dat viel vies tegen. Desondanks hebben we wel een leuke dag gehad hoor

. Ik heb het trouwens gevierd met Annick en Kelly, en later kwam Lotte er ook nog bij. Kelly en Lotte zijn nog niet zo lang in Australië, maar Kelly woont aardig dicht bij mij in de buurt, gezellig dus. We begonnen de dag op Circular Quay. Dit is waar het Opera House en de Harbour Bridge zijn. Hier hebben we even gezeten, wat gedronken en wat gegeten. Daarna zijn we naar Bondi Beach gegaan, waar we erachter kwamen dat daar al helemaaaaaaal niets te doen was. Achja, op het strand zitten is ook fijn. In de trein heb ik nog een gesprek gehad met een vrouw, die erg geïnteresseerd was in mij, ik kreeg zelfs een compliment over m'n Engels! Supèr.
(Hier eten we stroopwafels)
De dag sloten we ook weer af op Circular Quay, want daar was vuurwerk. Achteraf gezien hadden we misschien beter naar Darling Harbour kunnen gaan, want ik zag dat het vuurwerk daar veel leuker was..

Na weer een paar dagen gewerkt te hebben, was ik zaterdagmiddag even een paar uurtjes vrij. Die middag ben ik voor het eerst in mijn eentje Sydney in geweest. Ik moet zeggen dat het erg relaxed was, en ik heb ook een mooi nieuw plekje ontdekt. Ik wilde eens een keer ergens anders naartoe dan alleen het centrum, dus ik heb de trein naar Newtown genomen. Wat een gezellige en schattige wijk is dat zeg! Daar moet ik nog eens naartoe voor een lunchdate met Jenneke!

Gisteren was ik de hele dag vrij. Deze dag was helemaal gewijd aan de Blue Mountains. Jenneke en ik zouden er met z'n tweeën naartoe gaan, maar er was nog een groepje Nederlanders die nog 2 plekjes vrij hadden in de auto

. Uiteindelijk waren we met 7 (6 Nederlanders en 1 Zweed) en hebben we een mooie wandeling gemaakt. Pulpit Rock wandeling it is!
Op de heenweg hebben we bij elk uitkijkpunt wel ongeveer een half uur gestaan. Ik ben er nog steeds niet over uit of het nou onze luiheid was, of het mooie uitzicht waar we van aan het genieten waren (bij elk uitijkpunt was het uitzicht ongeveer hetzelfde dus ik denk het eerste).
Jenneke en ik willen nog wel een keer terug, want we hebben the Three Sisters niet gezien, en dat is toch wel echt een must als je naar de Blue Mountains gaat.
Ik heb echt een super gezellige dag gehad!

Vandaag was ik heerlijk een dag vrij, en die heb ik doorgebracht met veel programma's terugkijken. Dat is ook wel eens fijn, echt! Morgen mag ik rond 11 uur weer beginnen, dus ik heb nog even tijd voor mezelf

.

Voor jullie in Nederland nog een fijne dag, en mijn vrienden in Australië: welterusten!