If it wasn't hard, everyone would do it. It's the hard that makes it great

Dit zal een van de laatste blogs zijn die ik hier in mijn slaapkamer in Gymea Bay zit te typen. Over 1,5 week stap ik (alweer) in het vliegtuig. Dit keer is de eindbestemming niet een of ander tropisch land; nee, ik kom weer thuis.
Het besef dat de finish nu toch wel akelig dichtbij komt, is ontzettend dubbel. Aan de ene kant heb ik ontzettend veel zin om weer naar huis te gaan, ik mis iedereen heel erg en kan niet wachten tot ik Niels weer in de armen kan springen. Aan de andere kant ga ik het hier ook heel erg missen, weggaan met het gevoel dat ik de kinderen niet zal zien opgroeien (oké het lijkt nu net of ik dood ben maar dat is gelukkig niet zo) is heel moeilijk. Gisteren was Lindsay hier(kennen jullie haar nog? Die vriendin van Lauren die hier was voordat ik als au pair kwam), en Nyah herkende haar niet meer. Dit drukt je wel met je neus op de feiten: over een tijdje zal Nyah ook mij niet meer herkennen..

Zo dat is wel weer even genoeg over mijn aanstaande vertrek; ik doe natuurlijk nog steeds leuke dingen!
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik met Jenneke een Color Run zou doen. Overdag ben ik all the way naar Noord Sydney gereisd. Jenneke woont in North Curl Curl, wat aardig ver van Gymea Bay is. Ook al is het nog steeds dezelfde stad, in Nederland was ik al van Doetinchem in Amsterdam geweest. Hier leggen we zo veel makkelijker grote afstanden af met het OV (nee, dat is niet omdat het zo veel beter geregeld is en zo veel sneller gaat allemaal, dat is omdat het toch allemaal in dezelfde stad is, dus waarom niet?!).
We maakten ons klaar voor de avond: nagellakje erop (glow in the dark, jawel!), plaktattoos geplakt, t-shirt en schoenen aan en gaan met die banaan. Toen we van het station naar The Domain liepen, daar waar het allemaal zou gebeuren, begon het tot groot ongenoegen van iedereen opeens te regenen, ja dat was niet de bedoeling

. Gelukkig hield het niet heel lang aan, en nog voor we startten was het alweer droog.
De run zelf was echt enorm leuk! Er werd niet veel gerend, wat we al hadden verwacht. Behalve kleurpoeder, was er ook een schuimmachine aanwezig, die sneeuw maakte! Het was echt een geslaagde avond!

De volgende dag weer even gewerkt, en natuurlijk m'n tas ingepakt, want die maandag was het tijd voor Bali! Ook al zou mijn vlucht pas om 17.25 zijn, al rond 13.00 was in onderweg naar het station. Ik moest er lopend naartoe, en ik wilde natuurlijk wel alle tijd hebben voor alles. Vlak voor ik vertrok keek ik nog even in de brievenbus, en er lagen 2 kaartjes op mij te wachten: van Jonne en Thije! Ze hadden me allebei een hele lieve brief geschreven met lieve en grappige vragen, met een tekening op de achterkant.
De vlucht naar Denpasar ging goed, en we kwamen een uur voor de geplande tijd aan. Met de taxi ging ik naar mijn hostel. Ik had al wel gelezen dat het onvindbaar was, maar dat was het dus ook echt! Na ongeveer een uur rond te dwalen in Ubud en wel 10 mensen gevraagd te hebben waar dat hostel nou is, had ik het EIN-DE-LIJK gevonden. De WiFi verbinding was erg slecht, dus na ongeveer een half uur kon ik pas een bericht sturen naar Nederland.
Het hostel was echt prachtig en ik heb er 4 nachten heerlijk geslapen! Op mijn kamer was een ander Nederlands meisje, dat was erg gezellig.

Op dinsdag begon ik de dag met een vroege lunch met Emma. Het is zo raar om daar af te spreken met iemand die je uit Nederland kent! Het was erg gezellig, en 's avonds spraken we weer af om een film te kijken in een café. Die middag ben ik even Ubud centrum in geweest. Ongeveer elke 5 meter wordt er gevraagd of je een taxi nodig hebt. Nou nee meneer, vandaag doe ik het even te voet. Na een beetje ronddwalen ging ik weer terug naar het hostel om me klaar te maken voor de avond. Voor de film ging ik nog naar een café om te eten. Onderweg kwam ik 2 honden tegen, die aan weerszijdenvan mij liepen. Toen de honden elkaar in het vizier kregen, renden ze op elkaar af, maar omdat ik er precies tussenin stond renden ze ook op mij af. Ik schrok me een ongeluk, en omdat het zo snel ging wist ik niet wat me overkwam. Ik kwam tot de ontdekking dat m'n knie bloedde, en heb bij het café gelijk een doekje gevraagd om het schoon te maken. Een van de obers heeft me helpen spoelen met water en zeep, maar raadde me toch aan om voor de zekerheid een dokter te bezoeken. Het zag er niet echt uit als een bijtwond, en ik besloot het eerst even allemaal aan Emma te vertellen. Van mijn avondeten heb ik niet echt kunnen genieten, want ik was nog steeds een beetje in paniek.. Na het er even over te hebben gehad met Emma, besloot ik in Sydney naar een dokter te gaan, of op Bali als ik ergens last van zou krijgen. Afgelopen maandag heb ik hier een dokter opgezocht, en tot mijn geruststelling concludeerde hij ook dat ik niet gebeten was. Hij heeft me een tetanus prik gegeven, want dat kan natuurlijk nooit kwaad.
Zo sloot ik mijn eerste volle dag op Bali niet af hoe ik had gehoopt..

Dag twee was gelukkig een stuk leuker. Ik wilde naar het Monkey Forest, maar veel mensen raadden me dat af, omdat apen soms zomaar bijten ofzo. Na het incident met de honden, durfde ik het inderdaad ook niet aan, maar ik ben er toch naartoe geweest. Voor de ingang liepen er ook al apen, en daar nam ik maar genoegen mee.

Na een kwartiertje liep ik weer naar Ubud centrum om ergens te gaan lunchen. Ik zat in een café naast een meisje, en na een tijdje vroeg ze: 'hee, ben je ook Nederlands?!'. Ze (Yasmin)zag het aan m'n Lowlands bandje! We hebben nog een tijdje gepraat, en zijn daarna naar een tempel en paleis daar in het centrum geweest. Nog even wat over de markt gestruind, waar iedereen je voor een 'good price' iets aanbiedt.. We zijn bij The Three Monkeys gaan eten, en het was heerlijk! Toen we naar ons verblijf liepen, kwamen we erachter dat we in hetzelfde steegje verbleven, hoe toevallig!
Die avond ging ik weer met Emma naar het café voor nog een film, en toen de film was afgelopen heb ik met Yasmin wat gedronken bij het cafétje dat bij mijn hostel hoort.

Donderdag begon ik de dag met een yogales bij Intuitive Flow. Het Nederlandse meisje uit m'n hostel raadde het aan, ze had het zelf ook gedaan daar. De ruimte waar de yogales wordt gegeven, is helemaal omgeven met ramen. Het uitzicht was werkelijk prachtig! De les was echt heel erg zwaar, het leek wel alsof ik buikspieroefeningen deed in de sportschoo

l. Het uitzicht maakte alles natuurlijk goed.
's Middags heb ik gewijd aan souvenirs kopen en lunchen. Net toen ik klaar was begon het natuurlijk te stortregenen (dat heb je, als het regenseizoen is), waardoor ik opgesloten zat in de kraampjes waar ik ronddwaalde, en aan m'n armen mee werd gesleurd om tòch iets te kopen; sorry mevrouw, ik heb al meer gekocht dan ik van plan was.. Ik heb samen met Yasmin en 2 vrouwen uit Engeland avondgegeten in een Warung, dit is een soort familierestaurant waar je dus echt Indonesisch eet. Het was echt heel erg gezellig! We wilden nog even naborrelen in een café, maar alles sluit om 22.00. Tja, als je dan als westerse toerist om 23.00 aan komt, heb je mooi pech gehad.

Mijn laatste dag brak aan. Ik ontbeet nog in het hotel, voordat ik om 11.00 zou vertrekken uit Ubud. Toen ik bezig was met tanden poetsen etc, hoorden we een raar, hard gesis in de keuken. Het meisje dat werkte stond er met een gasfles die ze wilde aansluiten, maar dat ging niet goed. In paniek zette ze dat ding bij ons neer, en daarna naar buiten. Alle deuren gingen dicht, en ik vluchtte samen met een paar anderen via het raam aan de achterkant naar buiten. Ik had al m'n spullen nog binnen liggen (ook m'n telefoon), en ik heb echt even gedacht dat ik dat allemaal nooit meer terug zou zien.. Gelukkig kwamen we (weer) met de schrik vrij.
Yasmin had geregeld dat een local me naar het vliegveld zou brengen, en daarvoor nog naar een koffieplantage. Omdat het mijn laatste dag was, wilde die man dat ik een 'good day' zou hebben 'good day, good day, your last day here so I want you to have a good day'. Hij bracht me naar een vlindertuin, waar ik 2 reusachtige vlinders op m'n hoofd kreeg, een waterval, een goud- en zilvermarkt en de koffieplantage.
Op de koffieplantage kreeg ik een rondleiding. Ze hebben daar ook de Kopi Luwak katten, die katten die koffie poepen weet je wel? Mijn gids heeft me het proces laten zien hoe van die poep dan koffie wordt gemaakt, erg interessant. Aan het einde was er een proeverij, waar ik tegen een kleine vergoeding ook de Kopi Luwak koffie kon proeven. Dat wilde ik natuurlijk wel, en het was echt best lekker!
Mijn dag zat erop, en mijn 'taxi' bracht me naar het vliegveld. Het was nog aardig vroeg, en mijn vlucht zou pas om 1.00 's nachts gaan. Ik heb mijn tijd volgemaakt met muziek luisteren, appen en programma's terugkijken. Gelukkig heb ik in het vliegtuig nog wel eventjes kunnen slapen!
Toen ik thuis kwam had ik nog heel eventjes het huis voor mezelf, voordat de Capelins weer thuis kwamen. Nyah ging gelijk naar bed, en in de tijd dat Lauren en Scott boodschappen gingen doen moest ik even op Ava passen. Ze wilde geen tv kijken, maar ze wilde met mij spelen!

Het 'echte' leven kon dus weer beginnen. Nyah heeft trouwens een nieuw woordje geleerd: 'pretty'. Nu hoor ik dus wel 20 keer per dag dat ik 'pwetty' ben, ik moet zeggen dat het wel een boost is voor je zelfvertrouwen

.

Ik moet nog 2 dagen werken, en dan heb ik weer een paar leuke dingen met Jenneke op het programma staan, daar later meer over

.

Voor jullie nog een fijne dag, ik kruip lekker m'n bedje in!