Tussen het vliegen door

Don't cry because it's over, smile because it happened

Nou, daar zit je dan op Abu Dhabi airport, met nog ongeveer 3 uur te gaan tot mijn vlucht (op het moment dat ik deze zin schrijf dan, als ik m'n blog post is deze tijd waarschijnlijk flink geslonken). Om 9.30u locale tijd vlieg ik naar Amsterdam, in Nederland is het dan 6.30u en in Sydney 16.30u. Ik heb dus mooi even tijd om een blog te schrijven over mijn laatste1,5 weeken het afscheid.

Mijn vorige bericht plaatste ik op vrijdag, speciaal voor Lauren en Scott. Van Scott weet ik niet zeker of hij het gelezen heeft, maar Lauren reageerde het volgende op Facebook: 'Wow, thank you

You should be extremely proud of yourself for adapting and sticking it out.
I hope these memories remain with you forever. Hard to forget the frog, spider, cockroach, snake and kangaroo

Thank you for taking such good care of my girls and being part of our family.
Meet you in Amsterdam one day... We can chat over tea and brownies ???? haha
See ya soon x'
(Waarschijnlijk bedoelt ze met de brownies spacecake)

Laat ik eerst maar vertellen over mijn laatste 1,5 week. Ik noemde al dat ik mijn laatste weekend leuke dingen met Jenneke zou gaan doen. Op vrijdagmiddag kwam ze naar mij en hebben we burrito's gemaakt, en het plan was om daarna een pubcrawl te doen. Toen we in de stad waren aangekomen en bij de eerste bar naar binnen wilden, liet de uitsmijter Jenneke er niet in, omdat ze alleen haar rijbewijs als identificatie bij zich had, en die is niet in het Engels vertaald. Blijkbaar hadden ze de regels precies die dag aangepast, dus wat de laatste keer uit gaan zou worden in Sydney, eindigde in ronddwalen door de stad om vervolgens weer naar huis te gaan.
Jenneke bleef slapen, want de volgende dag hadden we ook een programma! We sliepen eerst uit, en toen we eindelijk de kracht hadden gevonden om uit bed te gaan zijn we naar Dover Heights gegaan. Hier is een speeltuintje, met een schommel die uitzicht heeft over de skyline van Sydney. Als au pair moet ik hier natuurlijk ook geweest zijn en een foto gemaakt hebben, dus dat gebeurde natuurlijk ook.

Na Dover Heights maakten we een tussenstop bij Paddy's Markets; iets wat op Jennekes bucketlist stond. We kwamen uit bij een chocolaterie waar we een heeeerlijke chocoladefondue voor 2 hebben gehad!
We waren van plan hierna naar de Opera Bar te gaan om te eten, en daarna naar de Mardi Gras parade te gaan. Echter kwamen we al langs de straat waar de parade zou plaatsvinden, en daar was het zo druk dat we besloten daar ook al te gaan zitten. Na een tijdje begonnen ze met gratis spullen uit te delen, dat vonden wij natuurlijk wel leuk. Mardi Gras is soortgelijk aan de Gaypride in Amsterdam (of nouja, dat denk ik haha), en die in Sydney blijkt ook de grootste van de wereld te zijn. Het was inderdaad een flinke optocht, waar onder andere een Nederlandse wagen in meereed!
Nog voor het einde zijn we naar de MacDonald's gegaan voor ons avondeten, en daarna scheidden onze wegen. We hebben hier ook alvast afscheid genomen, omdat het waarschijnlijk de laatste keer zou zijn dat we elkaar zouden zien.
Jenneke gaf me als soort van afscheidscadeau allemaal foto's van ons samen die ze had laten ontwikkelen, echt zo lief!! Super bedankt Jen!!

Op zondag heb ik niks gedaan, en daarna begon de laatste week. Afgelopen week heb ik, met uitzondering van donderdag, gewoon elke dag gewerkt. Op donderdag ging ik samen met Lauren, oma en de kinderen naar Symbio Wildlifepark, want op de foto met een koala stond nog op m'n lijstje. Die foto is zeker gelukt, ik heb zelfs een selfie kunnen maken! Er hopten ook kangoeroes door de wei, die ons een soort van aanvielen toen we er bijna weg gingen, haha. Ik heb er ook iets gedaan wat niet op m'n bucketlist stond, wat ik niet had verwacht óóit te zullen doen, en ik stiekem doodeng vond. Ik hield een slang vast

! De instructies waren alsvolgt: 'ga als een boom staan. Er zijn 2 dingen die bomen niet doen: 1 zich omdraaien 2 schreeuwen' oké dat was dus duidelijk. Toen die slang als een soort van sjaal in m'n nek lag heb ik me ook niet durven bewegen, nouja, zal er wel bij horen dan..

De kinderen hebben het er ook ontzettend leuk gehad, en ze waren hartstikke goed te pas (ondanks dat Nyah al in de auto er naartoe erg moe was).

Vrijdagavond gingen Lauren en Scott uit eten en de kinderen sliepen bij oma, dus ik was de avond vrij. Deze heb ik met Kelly en Jenneke gespendeerd. Weer was uit gaan het plan, maar het feestje waar we naartoe zouden gaan was gecancelled, en daar kwamen we pas achter toen we er al waren, haha. We hebben toch nog een paar drankjes gedaan bij de bar waar we zaten, dus het was evengoed een gezellige laatste avond.

Gisteren was het gezin de hele dag weg, wat ik eigenlijk best jammer vond.. Toen ze terug kwamen, een paar uur voordat we naar het vliegveld moesten, besloot Nyah ziek te worden en de auto onder te kotsen. Erg veel heb ik dus niet met haar kunnen spelen, maar Ava trok wel heel erg naar me toe.
Van Scott en Nyah nam ik thuis al afscheid, Lauren en Ava brachten me naar het vliegveld. Het afschied met Scott was een beetje droog: 'Bye Shally, see ya', uuhm oké, misschien niet? Ik vond het heel lastig om afscheid te nemen van Nyah, maar zij snapt er zelf natuurlijk helemaal niks van dat ik weg ben..
Op het vliegveld nam ik dus afscheid van Lauren en Ava, wat voor Lauren en mij toch wel erg moeilijk was. Ava wilde ons opvrolijken, dus trok even haar broek naar beneden om haar billen te laten zien, hahahah gek kind

. Lauren sms'te nog wel dat Ava wel een beetje overstuur was toen ik wegliep, en dat ze het zo leuk vond om met mij de kalender te maken (elke dag een sticker, om mijn sleepovers af te tellen), snif.

De vlucht van Sydney naar Abu Dhabi is gelukkig helemaal goed gegaan, ik heb nog best wat kunnen slapen, en films en series gekeken.
Ik denk dat ik over een uur of 2 in het vliegtuig zit, en dan nog even wachten tot we opstijgen. Als alles goed gaat, land ik rond 14.00u in Amsterdam, en hopelijk duurt het dan niet lang meer totdat ik het vliegtuig uit kan en m'n koffer kan halen!

Tot snel Nederland!!

Never say goodbye, because goodbye means forever, and forever means forgetting

Letter to...

Dear Lauren & Scott,

This blogpost is especially for you (well okay, the rest of the world can read it as well, hope you don't mind

).

The last 5 months I spent with you and your beautiful girls. Although this wasn't the original plan, it was wonderful!
My first month in Australia was very rough, and I've almost been at the point of going home. Already after 2 weeks, I decided to look for a new family to stay with (credits to my family and friends in Holland, who supported this), and I ended up with you. By that time, it was just Lauren and the girls.
When I read Laurens 'Dear future au pair letter' I became so excited! I've always been attracted to little kids, especially girls. I hoped you were interested in me as well, and already after 30 minutes I received an email back. I didn't want to be too excited, though, because the dissapointment would be too big if you didn't want meto beyour au pair. Luckily, after a couple of days chatting, the agency sent me the following message: 'Great news Shalomé, Lauren would like you to be her au pair :) We'll send out our invitation shortly.' Omg, you just can't imagine how happy I was

!!

So, after a month on the Sunshine Coast, my trip to Sydney started! My first week here, I stayed with my wonderful (kind of) family, and I already met you once. I confessed that I was still feeling a bit homesick, and I was thinking about going home earlier. Oh no, that was not an option for you

. Luckily for you (and for me) I took your advice, and see where we are now: I sticked it out the full 6 months!

When I was here for one month, Scott moved in again, so I went from just a hostdad (Sunshine Coast), to just a hostmom, to a hostfamily (sorry not sorry, that's how au pairs call the family they stay with

). After that it remained stable, happy me.

Ok, so far the timeline of things you already know and don't care about that much

.

The actual reason I'm writing this for you, is to thank you for everything! I really want to thank you for giving me this chance, for involving me in Ava and Nyahs lives, just for giving me this unforgettable experience

!
I think I will discover what I've exactly learned from this when I'm at home, and look back at everything. There's one thing that I know for sure: I don't regret anything. I'm happy and thankful for every experience, and I think I've grown so much stronger than I was before!!
I hope we will keep in contact by chatting and Facetiming/Skyping!

I'm gonna miss you guys andmy life here so much

, but I'm also very happy to go home.

Thank you so much for everything! I really want to go back to Australia in a couple of years, I'll let you know (and take my boyfriend with me)!!

Love,

Shally

Met de schrik vrij

If it wasn't hard, everyone would do it. It's the hard that makes it great

Dit zal een van de laatste blogs zijn die ik hier in mijn slaapkamer in Gymea Bay zit te typen. Over 1,5 week stap ik (alweer) in het vliegtuig. Dit keer is de eindbestemming niet een of ander tropisch land; nee, ik kom weer thuis.
Het besef dat de finish nu toch wel akelig dichtbij komt, is ontzettend dubbel. Aan de ene kant heb ik ontzettend veel zin om weer naar huis te gaan, ik mis iedereen heel erg en kan niet wachten tot ik Niels weer in de armen kan springen. Aan de andere kant ga ik het hier ook heel erg missen, weggaan met het gevoel dat ik de kinderen niet zal zien opgroeien (oké het lijkt nu net of ik dood ben maar dat is gelukkig niet zo) is heel moeilijk. Gisteren was Lindsay hier(kennen jullie haar nog? Die vriendin van Lauren die hier was voordat ik als au pair kwam), en Nyah herkende haar niet meer. Dit drukt je wel met je neus op de feiten: over een tijdje zal Nyah ook mij niet meer herkennen..

Zo dat is wel weer even genoeg over mijn aanstaande vertrek; ik doe natuurlijk nog steeds leuke dingen!
In mijn vorige blog vertelde ik dat ik met Jenneke een Color Run zou doen. Overdag ben ik all the way naar Noord Sydney gereisd. Jenneke woont in North Curl Curl, wat aardig ver van Gymea Bay is. Ook al is het nog steeds dezelfde stad, in Nederland was ik al van Doetinchem in Amsterdam geweest. Hier leggen we zo veel makkelijker grote afstanden af met het OV (nee, dat is niet omdat het zo veel beter geregeld is en zo veel sneller gaat allemaal, dat is omdat het toch allemaal in dezelfde stad is, dus waarom niet?!).
We maakten ons klaar voor de avond: nagellakje erop (glow in the dark, jawel!), plaktattoos geplakt, t-shirt en schoenen aan en gaan met die banaan. Toen we van het station naar The Domain liepen, daar waar het allemaal zou gebeuren, begon het tot groot ongenoegen van iedereen opeens te regenen, ja dat was niet de bedoeling

. Gelukkig hield het niet heel lang aan, en nog voor we startten was het alweer droog.
De run zelf was echt enorm leuk! Er werd niet veel gerend, wat we al hadden verwacht. Behalve kleurpoeder, was er ook een schuimmachine aanwezig, die sneeuw maakte! Het was echt een geslaagde avond!

De volgende dag weer even gewerkt, en natuurlijk m'n tas ingepakt, want die maandag was het tijd voor Bali! Ook al zou mijn vlucht pas om 17.25 zijn, al rond 13.00 was in onderweg naar het station. Ik moest er lopend naartoe, en ik wilde natuurlijk wel alle tijd hebben voor alles. Vlak voor ik vertrok keek ik nog even in de brievenbus, en er lagen 2 kaartjes op mij te wachten: van Jonne en Thije! Ze hadden me allebei een hele lieve brief geschreven met lieve en grappige vragen, met een tekening op de achterkant.
De vlucht naar Denpasar ging goed, en we kwamen een uur voor de geplande tijd aan. Met de taxi ging ik naar mijn hostel. Ik had al wel gelezen dat het onvindbaar was, maar dat was het dus ook echt! Na ongeveer een uur rond te dwalen in Ubud en wel 10 mensen gevraagd te hebben waar dat hostel nou is, had ik het EIN-DE-LIJK gevonden. De WiFi verbinding was erg slecht, dus na ongeveer een half uur kon ik pas een bericht sturen naar Nederland.
Het hostel was echt prachtig en ik heb er 4 nachten heerlijk geslapen! Op mijn kamer was een ander Nederlands meisje, dat was erg gezellig.

Op dinsdag begon ik de dag met een vroege lunch met Emma. Het is zo raar om daar af te spreken met iemand die je uit Nederland kent! Het was erg gezellig, en 's avonds spraken we weer af om een film te kijken in een café. Die middag ben ik even Ubud centrum in geweest. Ongeveer elke 5 meter wordt er gevraagd of je een taxi nodig hebt. Nou nee meneer, vandaag doe ik het even te voet. Na een beetje ronddwalen ging ik weer terug naar het hostel om me klaar te maken voor de avond. Voor de film ging ik nog naar een café om te eten. Onderweg kwam ik 2 honden tegen, die aan weerszijdenvan mij liepen. Toen de honden elkaar in het vizier kregen, renden ze op elkaar af, maar omdat ik er precies tussenin stond renden ze ook op mij af. Ik schrok me een ongeluk, en omdat het zo snel ging wist ik niet wat me overkwam. Ik kwam tot de ontdekking dat m'n knie bloedde, en heb bij het café gelijk een doekje gevraagd om het schoon te maken. Een van de obers heeft me helpen spoelen met water en zeep, maar raadde me toch aan om voor de zekerheid een dokter te bezoeken. Het zag er niet echt uit als een bijtwond, en ik besloot het eerst even allemaal aan Emma te vertellen. Van mijn avondeten heb ik niet echt kunnen genieten, want ik was nog steeds een beetje in paniek.. Na het er even over te hebben gehad met Emma, besloot ik in Sydney naar een dokter te gaan, of op Bali als ik ergens last van zou krijgen. Afgelopen maandag heb ik hier een dokter opgezocht, en tot mijn geruststelling concludeerde hij ook dat ik niet gebeten was. Hij heeft me een tetanus prik gegeven, want dat kan natuurlijk nooit kwaad.
Zo sloot ik mijn eerste volle dag op Bali niet af hoe ik had gehoopt..

Dag twee was gelukkig een stuk leuker. Ik wilde naar het Monkey Forest, maar veel mensen raadden me dat af, omdat apen soms zomaar bijten ofzo. Na het incident met de honden, durfde ik het inderdaad ook niet aan, maar ik ben er toch naartoe geweest. Voor de ingang liepen er ook al apen, en daar nam ik maar genoegen mee.

Na een kwartiertje liep ik weer naar Ubud centrum om ergens te gaan lunchen. Ik zat in een café naast een meisje, en na een tijdje vroeg ze: 'hee, ben je ook Nederlands?!'. Ze (Yasmin)zag het aan m'n Lowlands bandje! We hebben nog een tijdje gepraat, en zijn daarna naar een tempel en paleis daar in het centrum geweest. Nog even wat over de markt gestruind, waar iedereen je voor een 'good price' iets aanbiedt.. We zijn bij The Three Monkeys gaan eten, en het was heerlijk! Toen we naar ons verblijf liepen, kwamen we erachter dat we in hetzelfde steegje verbleven, hoe toevallig!
Die avond ging ik weer met Emma naar het café voor nog een film, en toen de film was afgelopen heb ik met Yasmin wat gedronken bij het cafétje dat bij mijn hostel hoort.

Donderdag begon ik de dag met een yogales bij Intuitive Flow. Het Nederlandse meisje uit m'n hostel raadde het aan, ze had het zelf ook gedaan daar. De ruimte waar de yogales wordt gegeven, is helemaal omgeven met ramen. Het uitzicht was werkelijk prachtig! De les was echt heel erg zwaar, het leek wel alsof ik buikspieroefeningen deed in de sportschoo

l. Het uitzicht maakte alles natuurlijk goed.
's Middags heb ik gewijd aan souvenirs kopen en lunchen. Net toen ik klaar was begon het natuurlijk te stortregenen (dat heb je, als het regenseizoen is), waardoor ik opgesloten zat in de kraampjes waar ik ronddwaalde, en aan m'n armen mee werd gesleurd om tòch iets te kopen; sorry mevrouw, ik heb al meer gekocht dan ik van plan was.. Ik heb samen met Yasmin en 2 vrouwen uit Engeland avondgegeten in een Warung, dit is een soort familierestaurant waar je dus echt Indonesisch eet. Het was echt heel erg gezellig! We wilden nog even naborrelen in een café, maar alles sluit om 22.00. Tja, als je dan als westerse toerist om 23.00 aan komt, heb je mooi pech gehad.

Mijn laatste dag brak aan. Ik ontbeet nog in het hotel, voordat ik om 11.00 zou vertrekken uit Ubud. Toen ik bezig was met tanden poetsen etc, hoorden we een raar, hard gesis in de keuken. Het meisje dat werkte stond er met een gasfles die ze wilde aansluiten, maar dat ging niet goed. In paniek zette ze dat ding bij ons neer, en daarna naar buiten. Alle deuren gingen dicht, en ik vluchtte samen met een paar anderen via het raam aan de achterkant naar buiten. Ik had al m'n spullen nog binnen liggen (ook m'n telefoon), en ik heb echt even gedacht dat ik dat allemaal nooit meer terug zou zien.. Gelukkig kwamen we (weer) met de schrik vrij.
Yasmin had geregeld dat een local me naar het vliegveld zou brengen, en daarvoor nog naar een koffieplantage. Omdat het mijn laatste dag was, wilde die man dat ik een 'good day' zou hebben 'good day, good day, your last day here so I want you to have a good day'. Hij bracht me naar een vlindertuin, waar ik 2 reusachtige vlinders op m'n hoofd kreeg, een waterval, een goud- en zilvermarkt en de koffieplantage.
Op de koffieplantage kreeg ik een rondleiding. Ze hebben daar ook de Kopi Luwak katten, die katten die koffie poepen weet je wel? Mijn gids heeft me het proces laten zien hoe van die poep dan koffie wordt gemaakt, erg interessant. Aan het einde was er een proeverij, waar ik tegen een kleine vergoeding ook de Kopi Luwak koffie kon proeven. Dat wilde ik natuurlijk wel, en het was echt best lekker!
Mijn dag zat erop, en mijn 'taxi' bracht me naar het vliegveld. Het was nog aardig vroeg, en mijn vlucht zou pas om 1.00 's nachts gaan. Ik heb mijn tijd volgemaakt met muziek luisteren, appen en programma's terugkijken. Gelukkig heb ik in het vliegtuig nog wel eventjes kunnen slapen!
Toen ik thuis kwam had ik nog heel eventjes het huis voor mezelf, voordat de Capelins weer thuis kwamen. Nyah ging gelijk naar bed, en in de tijd dat Lauren en Scott boodschappen gingen doen moest ik even op Ava passen. Ze wilde geen tv kijken, maar ze wilde met mij spelen!

Het 'echte' leven kon dus weer beginnen. Nyah heeft trouwens een nieuw woordje geleerd: 'pretty'. Nu hoor ik dus wel 20 keer per dag dat ik 'pwetty' ben, ik moet zeggen dat het wel een boost is voor je zelfvertrouwen

.

Ik moet nog 2 dagen werken, en dan heb ik weer een paar leuke dingen met Jenneke op het programma staan, daar later meer over

.

Voor jullie nog een fijne dag, ik kruip lekker m'n bedje in!

Inpakken en wegwezen!

I want to make memories all over the world en dat is precies wat ik ga doen!

De afgelopen weken heb ik veel gewerkt, maar op mijn vrije dagen heb ik geprobeerd zo veel mogelijk uit mijn tijd hier te halen. Ik ben mijn bucketlist aan het afwerken, maar voordingen die er niet op staan en toch erg leuk zijn sta ik altijd open!
Zo ben ik een paar dagen na mijn vorige blog met Annick naar de bioscoop geweest. De normale bioscoop stond niet op mijn lijstje, een open air cinema bezoeken wel. Omdat de tijd begint te dringen, heb ik genoegen genomen met een normale bioscoop. (Oké oké, we hebben ook een mislukte poging gedaan om Finding Nemo in het park bij het strand te kijken, goed genoeg haha). De film die we hebben gezien was Room.3 jaar geleden heb ik dit boek voor school moeten lezen, en de film leek me erg interessant. Al week de film op sommige plekken wat af van het boek, ik vond het alsnog een goede film en ik ben blij dat ik ben gegaan!
Ook komen er soms dingen bij op mijn lijstje, zoals een sleepover met Ava. Ik had haar een tijdje geleden al beloofd dat we dat binnenkort wel konden doen, en toen ik een keer een avond moest babysitten vroeg ze of ze bij mij in bed mocht slapen. Dit vond ik niet zo'n goed idee, omdat ik de volgende dag naar de Blue Mountains zou gaan; een andere keer dus. Toen ik die avond net op bed lag, begon Ava te huilen en mij te roepen. Ah kom op, gun mij ook wat nachtrust!

Ik ging er toch maar naartoe om te vertellen dat het toch echt tijd was om te slapen, en toen kwam ik tot de ontdekking dat ik iets heel belangrijks was vergeten; een luier! Haar bed was dus helemaal nat, en ze kon er echt niet meer in slapen. Ik heb gelijk het hele bed afgehaald, en er zat niets anders op dan haar bij mij in bed te nemen; ik wilde Lauren en Scott ook niet een slechte nachtrust geven omdat ik een domme fout had gemaakt.. Tot mijn grote geluk sliep Ava goed door die nacht, en ze werd zelfs niet wakker toen ik uit bed ging om te douchen! Stipt 7.30u opende ze haar ogen om mij een goede morgen te wensen, een goed begin van de dag dus!

Voor Ava kan het geluk trouwens echt niet op: laatst hebben we samen pepernoten gebakken! Ja, doe eens gek, het is alweer bijna Sinterklaas! De donkere basterdsuiker is hier echt niet te kanen (het smaakt en ruikt naar Vegemite

), dus de volgende keer dat ik pepernoten bak is in Nederland. Gelukkig vielen de pepernoten bij iedereen wel in de smaak. Ava heeft ze trouwens omgedoopt tot Shally's little tiny circle things

.

Vorige week zaterdag ben ik weer met Jenneke op pad geweest: dit keer voor souvenirs en carnaval! We kregen de tip om voor souvenirs naar Paddy's Markets te gaan, omdat ze daar heel veel hebben en het is er ontzettend goedkoop. Ik ben aardig geslaagd, alleen voor Niels moet ik nog wat speciaals vinden, want thuiskomen met alleen een sleutelhanger is ook een beetje suf..
Die avond was ook carnaval. Dit hebben we gevierd in Scubar, een bar in het centrum van Sydney. Hier was iets georganiseerd voor Dutchies, al kon iedereen naar binnen komen. Aan het begin van de avond werd er Nederlandse carnavalsmuziek gedraaid en deden we de polonaise. Ook het bier was tot 23.00u voor ons verkrijgbaar voor een Nederlands prijsje, en ik moet zeggen dat dat me beter bevalt dan de 10 dollar die je hier per glas kwijt bent..
De volgende dag had ik weer moeten werken, maar uiteindelijk ben ik maar een half uurtje alleen met Nyah geweest, en toen lag ze ook nog op bed..

Vorige week heb ik weer aardig wat gewerkt, en op zondag was het weer tijd voor wat leuks! Samen met7andere Dutchies en Annickben ik naar het National Park geweest! We hadden 2 auto's gehuurd, dus we konden er makkelijk komen. We hebben een wandeling van (schrik niet) 10 kilometer gemaakt! We waren het er allemaal eigenlijk wel over eens dat het grootste deel van de wandeling erg saai was, en dat alleen het kleine stukje langs het water erg mooi was.

Toen de wandeling achter de rug was zijn we naar Helensburgh gereden, daar scheen een grot te zijn met glowworms! Het bleek in een oud treinstation te zijn, en wat was het mooi! Heel indrukwekkend, en hoe dieper we de grot in gingen, hoe mooier het werd. Onze schoenen moesten er wel aan geloven: het was heel erg modderig..
Eenmaal terug bij de auto besloten we het dorpje in te gaan om een ijsje te halen. We kwamen een café binnen om naar het toilet te gaan, en zijn er daarna ook gelijk weer uit gelopen, want het volk dat er zat was nou niet bepaald waar wij tussen wilden zitten.. Op zoek naar ijs kwamen we een pizzeria tegen die ijs verkocht, maar ze verkochten ook wat beters: NUTELLA PIZZA!!! 2 family sized pizza's gehaald, en wat was het lekker na zo'n lange wandeltocht! Daarna zat onze dag erop en zijn we naar huis gegaan.
Toen ik thuis was heb ik nog even met Niels geskyped, want het was Valentijnsdag! Ik had hem een kaartje gestuurd, die natuurlijk veeeel te vroeg aan kwam. Hij vond het niet zo leuk om te wachten tot 14 februari, maar lief als 'ie is, heeft hij toch de instructies op de envelop opgevolgd. Na even geskyped te hebben kon ik na deze lange dag eindelijk mijn bedje in kruipen.

Maandag zou ik eigenlijk vrij zijn, maar Lauren vroeg me of ik die kon ruilen voor woensdag en donderdag vrij. Nouja prima, dus maandag en dinsdag gewoon gewerkt.
Woensdag heb ik iets heel tofs gedaan! Er was een meisje in Sydney die voor de Trouw werkt, en ze had op Facebook een oproepje geplaatst of er mensen zijn die een tussenjaar hadden genomen na de middelbare school en naar Australië zijn vertrokken, en of die wat over hun reis tot nu toe wilden vertellen. Ik stuurde haar een bericht dat ik woensdag de hele dag vrij was en haar wel ergens kon meeten, en ze vroeg of ik een interview wilde doen! Het was echt een ontzettend gezellig gesprek, en ik heb voor mijn gevoel goed mijn verhaal kunnen doen. Omdat ze nu als freelancer werkt weet ze nog niet precies wanneer het gepubliceerd gaat worden, maar ze houdt me op de hoogte! Ik zal tzt wel een bericht op Facebook of misschien zelfs op mijn blog zetten, zodat jullie allemaal de Trouw kunnen kopen.

Gisteravond heb ik samen met Matthanje (een meisje die ook mee was naar het National Park) de Bondi-Coogee walk gedaan. Dit was ook iets wat op mijn lijstje stond, dus dat moest wel gedaan worden. Het is een wandeling van 5 à 6 kilometer, helemaal langs het strand. Het was echt ontzettend mooi, vooral met de zonsondergang!

Vanmorgen heb ik met Kelly een play date gehad. Zij past op een meisje van 2, dus dat is erg leuk voor Nyah. We zijn naar het park hier om de hoek geweest, de meiden vonden het wel een beetje raar! Misschien als we het vaker doen raken ze wat meer aan elkaar gewend en worden ze vriendinnetjes

.

Ik heb nog wat leuke dingetjes op de planning staan. Morgenavond ga ik samen met Jenneke een color run doen, en ik ben de hele dag bij haar.

Oké, en dan ga ik nu de titel van mijn blog uitleggen. Nee, jullie hoeven niet bang te zijn dat ik toch eerder naar huis kom, en ik ga ook niet eerder weg bij Lauren en Scott. Ik heb een tripje naar Bali gepland! Ja, IK GA NAAR BALI!!!!!!! Onverwachst ben ik maandag tot zaterdag vrij, en ik zat te denken wat ik zou gaan doen. In Sydney blijven was geen optie, en toen kwam het idee om naar Bali te gaan. Emma zit daar nu voor vrijwilligerswerk en we hadden het er een tijdje geleden al over gehad dat het wel leuk zou zijn als ik haar daar kom opzoeken. Ik wist alleen niet zo goed wanneer, dus het was van de baan geschoven. Toen ik hoorde dat ik volgende week een paar dagen vrij ben, dacht ik gelijk aan Bali. Nou, maandagavond vertrek ik dus, en zaterdagochtend ben ik weer terug! Ik heb er echt ontzettend veel zin in!!

Het duurt ook niet lang meer voordat ik thuis ben, nog maar 3 weken totdat ik in het vliegtuig stap en afscheid neem van alles en iedereen hier..

Ik zal in mijn volgende blog alles vertellen over Bali!!

Tot snel

Iets met blauwe bergen en een nationale feestdag

Het is 1 februari, en dat betekent dat mijn laatste volle maand hier in Australië alweer is aangebroken! Ik wil niet cliché doen ofzo, maar de tijd gaat echt ontzettend snel. Hoe meer het einde in zicht komt, hoe meer ik ga stressen over wat ik allemaal nog wel niet wil doen. Nouja, het lijkt veel, maar het moet te doen zijn in de krap 7 weken die ik nog heb.

Goed, laat ik beginnen bij waar ik mijn vorige bericht gebleven was. Ava's verjaardagsfeest was op zaterdag. Het plan was om naar het park te gaan (Lauren had erg veel mensen uitgenodigd, een stuk of 40 geloof ik, dus dat was de beste optie), maar tegen de voorspellingen in begon de dag toch met regenen. Snel werd er naar een oplossing gezocht, en plan B was om naar Inflatable World te gaan. Dit is een speeltuin met allemaal springkussens. Er waren een stuk of 2/3 andere feestjes, maar we pasten er nog bij! Met alle mensen en het eten werden we in een ruimte gepropt en het spelen kon beginnen. Verjaardagen zijn hier heel anders dan dat ik gewend ben in Nederland. Hier worden alle cadeautjes aan het einde van het feest mee naar huis genomen en daar pas uitgepakt. Misschien maar beter ook, anders had Ava waarschijnlijk helemaal geen oog meer gehad voor de springkussens en alle mensen die er waren.
Toen het feest voorbij was, ben ik onverwachts met Jenneke naar de Botanic Gardens geweest. Dit is iets wat we allebei op onze bucketlist hadden staan, dus die konden we aan het einde van de dag afvinken.
Na al het moois, op deze toch nog wel mooie dag, gezien te hebben namen we afscheid, maar niet voor lang. De volgende dag kwam Jenneke alweer bij mij thuis om pannenkoeken te bakken en een film te kijken. Ik had verwacht dat iedereen die dag al uit huis zou zijn, maar blijkbaar toen alleen nog maar de kinderen. Lauren en Scott zijn 's avonds toch nog de deur uit geweest om te eten, dus we hadden toch het rijk voor ons alleen

.

De dagen daarna was ik wel helemaal alleen thuis. Ik heb toen een aantal keer met Annick afgesproken. De laatste 2 avonden heeft ze hier gegeten en hebben we een film gekeken. Wolf Creek stond op de planning. De film gaat over backpackers in Australië, die ontvoerd worden door een of andere gek. Het was echt super eng, niet zo gek dus dat het resulteerde in 's avonds bang zijn en nachtmerries hebben. Tegen beter weten in keken we de volgende avond Wolf Creek 2

, gelukkig was deze minder eng, het was vooral erg vies.
Na deze 2 avonden zijn er 2 dingen die ik jullie niet kan aanraden: 1. Wolf Creek kijken als je in je eentje thuis ben. 2. Wolf Creek kijken als je in Australië bent of van plan bent er naartoe te gaan om te gaan reizen.
Ohja trouwens, de films zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen.

Afijn, de volgende dag stonden Lauren en Scott alweer met de kinderen op de stoep, dus ik had weer andere dingen aan m'n hoofd dan enge films. Al gelijk vroeg Lauren of ik de kinderen in bad wilde doen, zodat zij spullen kon uitladen en zich kon ontfermen over het avondeten. Altijd als Nyah in bad is geweest, wil ze in de handdoek gewikkeld als een baby gedragen worden. Dit moest ze natuurlijk ook aan mama laten zien, dus beide kinderen alleen in een handdoek gewikkeld naar beneden. Lauren zei dat ze mee zou gaan naar boven om de meiden aan te kleden, maar Ava wilde dat niet: 'I want Shally to do that!'. Dit vond ik toch wel heeeeel erg schattig, en deed me ook even beseffen hoe erg ik mijn meisjes ga missen als ik weer in Nederland ben. Ik denk dat dat andersom ook wel het geval is, vooral als ik hoor dat Nyah soms in m'n kamer staat en vraagt: 'Where is Shally?'.
Verder heb ik het hele weekend gewerkt omdat ik natuurlijk een paar dagen vrij had gehad.

Op maandagavond was het plan dat Annick en ik naar Cronulla gingen om daar in het park bij het strand Finding Nemo te kijken. Er was slecht weer voorspeld, maar de regen zou ons overslaan. Nou, daar dacht de regen duidelijk anders over. Met mijn pasta en cupcakes en Annicks wijn waren we net geïnstalleerd, begint het te regenen. Na ongeveer een half uur hielden we het voor gezien, en zijn we weer terug naar de auto gegaan. We hadden nog geen zin om naar huis te gaan, maar wisten ook niet zo goed wat we anders moesten doen. Na een tijdje doelloos in de auto zitten zijn we toch maar naar huis gegaan.
De volgende dag, 26 januari, was Australia Day. Dit is een nationale feestdag in Australië waarop gevierd wordt dat de eerste schepen Sydney bereikten. Hier hebben ze toch een ander idee van feesten. Wij hadden grote podia verwacht, een beetje zoals koningsdag in Nederland, maar dat viel vies tegen. Desondanks hebben we wel een leuke dag gehad hoor

. Ik heb het trouwens gevierd met Annick en Kelly, en later kwam Lotte er ook nog bij. Kelly en Lotte zijn nog niet zo lang in Australië, maar Kelly woont aardig dicht bij mij in de buurt, gezellig dus. We begonnen de dag op Circular Quay. Dit is waar het Opera House en de Harbour Bridge zijn. Hier hebben we even gezeten, wat gedronken en wat gegeten. Daarna zijn we naar Bondi Beach gegaan, waar we erachter kwamen dat daar al helemaaaaaaal niets te doen was. Achja, op het strand zitten is ook fijn. In de trein heb ik nog een gesprek gehad met een vrouw, die erg geïnteresseerd was in mij, ik kreeg zelfs een compliment over m'n Engels! Supèr.
(Hier eten we stroopwafels)
De dag sloten we ook weer af op Circular Quay, want daar was vuurwerk. Achteraf gezien hadden we misschien beter naar Darling Harbour kunnen gaan, want ik zag dat het vuurwerk daar veel leuker was..

Na weer een paar dagen gewerkt te hebben, was ik zaterdagmiddag even een paar uurtjes vrij. Die middag ben ik voor het eerst in mijn eentje Sydney in geweest. Ik moet zeggen dat het erg relaxed was, en ik heb ook een mooi nieuw plekje ontdekt. Ik wilde eens een keer ergens anders naartoe dan alleen het centrum, dus ik heb de trein naar Newtown genomen. Wat een gezellige en schattige wijk is dat zeg! Daar moet ik nog eens naartoe voor een lunchdate met Jenneke!

Gisteren was ik de hele dag vrij. Deze dag was helemaal gewijd aan de Blue Mountains. Jenneke en ik zouden er met z'n tweeën naartoe gaan, maar er was nog een groepje Nederlanders die nog 2 plekjes vrij hadden in de auto

. Uiteindelijk waren we met 7 (6 Nederlanders en 1 Zweed) en hebben we een mooie wandeling gemaakt. Pulpit Rock wandeling it is!
Op de heenweg hebben we bij elk uitkijkpunt wel ongeveer een half uur gestaan. Ik ben er nog steeds niet over uit of het nou onze luiheid was, of het mooie uitzicht waar we van aan het genieten waren (bij elk uitijkpunt was het uitzicht ongeveer hetzelfde dus ik denk het eerste).
Jenneke en ik willen nog wel een keer terug, want we hebben the Three Sisters niet gezien, en dat is toch wel echt een must als je naar de Blue Mountains gaat.
Ik heb echt een super gezellige dag gehad!

Vandaag was ik heerlijk een dag vrij, en die heb ik doorgebracht met veel programma's terugkijken. Dat is ook wel eens fijn, echt! Morgen mag ik rond 11 uur weer beginnen, dus ik heb nog even tijd voor mezelf

.

Voor jullie in Nederland nog een fijne dag, en mijn vrienden in Australië: welterusten!

Hi Shally!

Travel. It leaves you speechless, then turns you into a storyteller.

Een paar dagen nadat ik mijn vorige bericht online heb gezet, begon Nyah me dan toch eindelijk bij naam te noemen! Uit het niets begroette ze me met: 'hi Shally!'. Waar Lauren en ik helemaal in een deuk lagen, ging Nyah vrolijk door met waar ze mee bezig was: no big deal, I just said 'hi Shally'.

In mijn vorige post ben ik ook iets heeel belangrijks vergeten te melden (duuuh, wat wil je als je zo lang tussen 2 berichten laat..), vlak na oud en nieuw ben ik namelijk trotse eigenaar geworden van een fiets! Een Nederands meisje die hier voor haar stage zat, had haar tijd erop zitten en moest van haar fiets af. Nou, kom maar hier!
Toch mis ik het fietsen in Nederland en mijn eigen Nederlandse fiets wel. Bergop is echt verschrikkelijk (de weg naar Gymea lijkt aardig vlak, maar probeer het maar eens te fietsen!). Bergaf daarentegen is toch best wel leuk

. Ook ben ik niet zo'n grote fan van de helm die je hier verplicht moet dragen op de fiets (al is die van mij wel heel fancy babyblauw).

Ik heb niet erg veel over mijn afgelopen (werk)week te vertellen, vanaf 2 januari 8 dagen achter elkaar werken is nou niet bepaald wat je zegt uitrustend.. Op mijn ene vrije dag, die ik afgelopen zondag had, had ik samen met Annick een tripje naar Jervis Bay gepland staan, waar ik jullie alles over wil vertellen!!

Mijn dag begon vroeg, erg vroeg, om 4.30u ging namelijk de wekker (oh wacht, hier werd ik niet wakker van.. Niels belde me om 4.50u maar wakker omdat ik toch echt op tijd moest zijn

). Om 5.50u moest ik me haasten om met verzuurde benen iets na 6.00u de trein te halen (bergen en vroege ochtenden zijn geen goede combi. Eigenlijk maken de bergen hier niet zo veel uit, want vroege ochtenden zijn op zichzelf al niet zo prettig. De vroege ochtend maakte ook niet zo veel uit trouwens, ik vind bergen op fietsen ook nooit leuk..). Toen we om 7.15u aankwamen op Central station, stapten we om 7.30u met onze welverdiende koffie het busje in. Ik denk dat we met een stuk of 20 mensen, verdeeld over 2 busjes, rond 7.45u wegreden.
Jervis Bay is vanaf Sydney ongeveer 3 uur rijden, dus op de helft van de reis maakten we een tussenstop in een plaats waarvan in de naam alweer vergeten te ben om even te plassen, wat te eten en te drinken te kunnen halen.
Bij het eerste strand (van de 3 die we bezocht hebben) hadden we ongeveer een half uur de tijd om rond te kijken en foto's te maken. Dit halve uur was inclusief het wachten voor de toiletten, wat erin resulteerde dat we nog ongeveer een kwartiertje over hadden om rond te wandelen. Gelukkig was het niet ontzettend bijzonder, dus na een paar foto's gemaakt te hebben konden we met een gerust hart weer de bus in.

Op naar strand 2! Op dit strand hebben we het meeste van onze dag doorgebracht. We hebben er gebarbecued, met onze reisgenoten gekletst, rondgewandeld en gezwommen. Dit strand bestond eigenlijk uit2 stranden: het normale strand en een 'secret beach'. Om op de secret beach te komen, moest je over allemaal rotsen heen klimmen, vandaar secret: niet iedereen wil die moeite er voor doen. Het was er, naar onze verwachtingen, erg rustig, maar helaas was het water wel erg vies. Na wat foto's en wat zonnebaden zijn we dan ook maar weer terug gegaan naar het normale strand.

The secret Beach
Bij het normale strand hebben we wel een duik in het water genomen, maar de angst om een haai in de Australische zee tegen te komen blijft bij Annick en mij toch wel aanwezig. Die angst bleek niet geheel onterecht, want toen we net een kwartier uit het water waren, begonnen er mensen te roepen dat er een haai was! Niet veel later kwamen er 2 politiemannen om iedereen uit het water te halen. Zelf hebben we de haai niet gezien, dus of hij er echt was blijft de vraag. Griezelig is het wel!

Ook al hebben we de meeste tijd op het tweede strand doorgebracht, het hoogtepunt van mijn dag was denk ik toch wel het laatste strand dat we bezochten. Adam (onze 'reisleider') had ons verteld dat we daar kangoeroes, slangen en weet ik veel wat voor andere beesten nog meer tegen konden komen. Het stond op mijn lijstje om een kangoeroeselfie te maken, en ik zou niet vertrekken voordat ik die had! De kangoeroes hadden we al snel gevonden, en echt mensenschuw waren ze niet. Af en toe hopten ze wel weg als het ze te lang duurde of als je een onverwachte beweging maakte, maar ze bleven dicht in de buurt!

Hoe schattig is die baby!!
Jullie kunnen denk ik al wel raden dat de selfie ook gelukt is (anders had ik hier natuurlijk niet mijn blog zitten schrijven).
En hoe die gelukt is, mama kangoeroe kijkt zelfs in de camera!!
Aan het eind van de dag hebben we ook nog een slang gespot, ik durfde er zelfs dicht in de buurt te komen! Oké oké, hij was dood. De foto die ik van de slang gemaakt heb, heb ik helaas niet opgeslagen, maar de kangoeroefoto's zijn wel voldoende toch?

Uiteindelijk was ik rond 21.00u/21.30u weer thuis, lucky us, want we konden vlak bij Gymea afgezet worden. Als we weer terug hadden gemoeten naar Central was het waarschijnlijk ongeveer 2 uur later geworden..
De volgende dag mocht ik gelijk weer aan de bak, wat was ik moe zeg..

Vandaag is Ava jarig, ze is 4 jaar geworden! De opa en oma's zijn vanavond op visite geweest en zaterdag heeft ze haar (kinder)feestje in het park!
Dan is het van zondagmiddag tot donderdagmiddag lekker rustig, want dan heb ik het rijk weer voor mij alleen!

Ik zal snel weer wat van me laten horen, liefs!

PS: dit is inmiddels al de 3e versie van mijn oorspronkelijke bericht.. Mijn laptop besloot gisteravond dat het leuk was om internet af te sluiten, nèt toen ik bij de PS was aangekomen (en de 2e keer had ik het zelfs onder de kopieer- en plakoptie gezet, maar dat was ook verwijderd..).

Oké, nog eentje dan om het af te leren
PS2: wisten jullie al dat kangoeroes heeeeeeel erg zacht zijn?!?!?!

Merry everything and a happy always!

En toen was het alweer 2016.. Ik hoop dat jullie allemaal fijne kerstdagen hebben gehad, en goed en veilig het nieuwe jaar in zijn gekomen!

Eerst wil ik even wat rechtzetten van mijn vorige blog: ik vertelde jullie dolenthousiast dat Lauren eerste was geworden bij de wedstrijd, maar stiekem was ze tweede. Sorry Lauren, maar alsnog heel goed hoor

.
Ik vertelde ook dat ik mijn vertrekdatum heb vastgesteld, en nu kan ik jullie ook vertellen hoe laat ik aankom in Amsterdam: op zaterdag 12 maart om 21.50 (Sydney tijd, 11.50 in Nederland) vertrekt mijn vliegtuig, en de volgende dag, zondag 13 maart, kom ik om 14.20 aan in Amsterdam!

Zo, en dan graaf ik nu even heeeeel diep, want ik moet eerlijk zeggen dat ik echt niet meer weet wat ik nou ook al weer allemaal heb gedaan afgelopen weken

.
De weken voor kerst heb ik een paar keer met Annick afgesproken, een Vlaamse au pair bij mij in de buurt. We hebben heerlijk geluncht bij het Opera House en de Harbour Bridge, zijn een paar keer naar het strand geweest en hebben late night Christmasshopping gedaan. Nouja, Christmasshopping; voor ons niet echt. Voor ons was het meer heel erg lang naar een parkeerplekje zoeken, avondeten en door een druk winkelcentrum lopen.

Vrijdag 15 december was de rust wedergekeerd in huize Capelin, want Lauren en Scott vertrokken 's ochtends vroeg naar Fiji: een verassing van Scott. De kinderen waren weer bij de oma's, dus de eerste 2 dagen kon ik doen wat ik wilde.
Gelijk de eerste dag kwam Jenneke hier, en zijn we samen naar de kapper geweest. Dat is dus al iets wat ik hier niet meer ga doen: zespoten m'nhaar niet nat met een plantenspuit voordat het geknipt werd, en alleen de achterkant werd geknipt. Ik mocht ook nog 23 dollar neertellen voor een (mislukte) vlecht.. 's Avonds heb ik met Jady en Jenneke een pubcrawl in Sydney gedaan. Bij de tweede pub waar we waren, werd ik door 3 dansende-mannen-verkleed-als-vrouwen op het podium geroepen met nog 2 andere meiden, en mochten we heel Dancing Queen ongemakkelijk met een lelijke grote sjaal op het podiu staan dansen. Wat hebben wij hierom gelachen zeg!
De volgende dag voelde ik me niet bepaald wat je zegt goed. Ik weet niet of het nou kwam door het uitgaan of dat ik me sowieso niet lekker zou voelen.. Overdag ben ik (tegen beter weten in) toch even met Annick naar het strand geweest. Gelukkig zijn hier nog wel wat mooie foto's uitgerold voor op mijn kerstkaarten!
Zondag voelde ik me gelukkig een stuk beter, want de kinderen stonden weer voor de deur. Toen oma ze weer kwam ophalen, vroeg ze of ik mee kwam naar haar huis, omdat ze 's avonds met de kinderen naar de Christmas Carols in het park zouden gaan. Echt super lief dat ze zo aan me denken en me ook betrekken in hun plannen! De volgende dag vroeg Ava dan ook of ik 's avonds weer mee zou gaan naar opa en oma. Heel erg lief, maar deze keer heb ik even overgeslagen

.
Op dinsdagavond kwam Lauren en Scott weer thuis van Fiji. Ze hebben het heel erg leuk en fijn gehad, en ze hebben hun trouwgeloften daar opnieuw uitgesproken!

En toen was het alweer kerst! Een kerstgevoel had ik niet echt, toch een gek idee om hier kerst te vieren in de zon. Op kerstavond heeft de kerstman heel veel cadeautjes voor Ava en Nyah achtergelaten, en lief als ie is heeft hij mij ook niet overgeslagen! Van Lauren en Scott kreeg ik een Australische strandhanddoek en 2 tassen.
Voor het ontbijt gingen we naar opa en oma (Laurens ouders), hier waren haar broer met zijn vrouw en 3 kinderen ook. Daar natuurlijk ook cadeautjes! Ik kreeg een doos chocolaatjes, 2 Australian Christmas theedoeken en (het allerleukste cadeau) een pot Nutella met 'Shally' erop, wauw!
We gingen gelijk door naar oma (de moeder van Scott) om daar te lunchen. Hier waren zo ontzettend veel mensen, en ik heb echt geen flauw idee wie het allemaal waren.. Hier kreeg ik een geurkaars voor op mijn kamer.
Op kerstdag bleven Scott en Ava bij Scotts vader slapen, en de volgende dag ging het gezin met z'n vieren naar de zus van Scott die ergens op vakantie waren. Ik had dus weer een weekend het rijk voor me alleen!
Ohja, onze kerstdag werd ook op een bijzondere manier afgesloten. Toen ik rustig in mijn kamer zat, hoorde ik Lauren opeens allemaal rare geluiden maken, en niet veel later: 'Shally? We have a spider!'. En het was geen kleintje.. Na een uur (geen grap, hij verstopte zich nog even achter de tv)hadden we hem te pakken met de stofzuiger! Konden we toch nog met een gerust hart slapen, haha.

Ook oud en nieuw stond al snel voor de deur! 30 december heb ik samen met Ava lang in de keuken staan om allemaal lekkere dingen gebakken: appelflappen, fairy cupcakes en muffins. 's Avonds snel naar Jady, waar ik die nacht met Paulien al bleef slapen. De volgende ochtend vroeg (lees 6.30) was ook Jenneke er, en een kwartier later renden we naar de bushalte om op tijd een plekje op het veld te bemachtigen. Om 8.00 kwamen we aan, en tot onze verbazing waren we zo ongeveer de enigen.. We hadden net zo goed pas rond 17.00 aan kunnen komen, maar het was evengoed heel gezellig.
Om 23.30 hebben we nog even een soort van ruzie gehad met asociale Australiërs, maar we hebben wel van het vuurwerk genoten! Heel bijzonder om dat eens in het echt mee te maken! Foto's volgen!
We bleven nog een nacht bij Jady slapen, want op 1 januari was er nog een Dutchies nieuwjaarsborrel georganiseerd. Met tussen de 250 en 300 Nederlanders hebben we op Bondi Beach een nieuwjaarsduik gedaan met onze Unox mutsjes. Dit trok natuurlijk de aandacht van veel mensen, vooral de Chinezen

.
We hebben afgesloten met pannenkoeken, kroketten, kaassouflés en frikandellen. Moe maar voldaan kwam ik weer thuis.

Nog moe van afgelopen dagen mocht ik vandaag ook al weer even aan de bak. Sjongejonge, dat viel ook niet mee met 2 kinderen die hartstikke moe zijn van 2 dagen weinig slaap.. Gelukkig heb ik mezelf er doorheen geslagen, en kan ik zo weer heerlijk mijn bedje in kruipen.

Ik wens jullie allemaal nog een hele fijne dag, ik zal snel weer wat foto's op mijn blog zetten!

Liefs vanuit Australië, en tot snel!

Geluk

Ongeluk zit in een klein hoekje, geluk zit in de rest.

Wauw, alweer een bijna een maand sinds mjin laatste blog! De tijd vliegt en ik heb het zelf niet eens in de gaten!

Ik wil graag beginnen met een bericht aan opa Jan. Naar aanleiding van mijn vorige bericht heeft opa mij een lange mail gestuurd met allemaal vragen, ik hoorde alleen van Niels dat opa er zelf ook wat domme vragen tussen vond zitten.
'Ik ben benieuwd naar foto’s van de beide kinderen voor wie je de zorg hebt. En als je eens weer een verhaal schrijft wil ik ook graag weten wat je met ze doet, hoe je ze verzorgt, of je dat goed kunt, of je er veel van leert, enzovoort.'
Voor foto's van de kinderen kunnen jullie op mijn tweede fotoserie kijken, daar staan wel wat foto's van ze op. Als ik binnenkort weer genoeg foto's heb, zal ik die er natuurlijk ook bij zetten!
Ik zit erg veel thuis met de kinderen, als Ava er is maak ik vaak slingers met haar, we houden dancepartys, en kijken films (rust!!!). Nyah doet ook vrolijk mee! Ik leer ontzettend veel hier, ik zie veel goede dingen, maar er zijn natuurlijk ook veel dingen waarvan ik denk: nou, zo ga ik het later dus echt níét doen! Een voorbeeld daarvan is het eten: de meiden eten vaak hun eten niet op, en krijgen dan nog wat anders. Er wordt ontzettend veel eten weggegooid, Ava vraagt vaak om iets waar ze maar twee hapjes van neemt, en gooit het vervolgens weg. Als ik er ben probeer ik er wel voor te zorgen dat ze dat in ieder geval minder doet..
1,5 week geleden was ook voor het eerst dat ik ze klaar maakte voor bed: in bad/onder de douche en de pyjama aan. Met Ava is het naar bed gaan meestal een ramp, dus ik was er ook erg verbaasd over dat ze bij mij zelf zei dat ze naar bed wilde (off we go!) en binnen een kwartier sliep ze!
'Verder wil ik graag weten hoe hoog kangoeroes kunnen springen, en hoe ver en hoeveel soorten er zijn. Graag ook een foto van een kangoeroetje in een buidel. Als een kangoeroe twee jongen krijgt, heeft ze dan ook twee buidels?'
Voor de kangoeroes wil ik jullie graag doorverwijzen naar Google, want dit weet ik echt allemaal niet, haha!

Goed, nu de afgelopen weken. Nadat Nyah ziek was geweest, was ik ook verkouden. Het ging over, en Lauren ging2 nachten naar en hotel in de stad. De kinderen waren bij oma, dus daar had ik geen zorg voor. Maar in plaats van helemaal los gaan (

) werd ik ziek, net toen m'n verkoudheid over was! Een dag lang als een lappenpop op de bank gelegen, en sinds 5,5 jaar(!!!) voor het eerst weer overgegeven. En wat hadden Lauren en haar moeder medelijden met me! Gelukkig was ik in het weekend weer helemaal opgeknapt, zodat ik met Jady en Jenneke naar de Dutch shop kon, heerlijk inkopen gedaan!

De week ernakreeg in een herkansing voor m'n vrije dagen, want Lauren ging samen met Scott (de vader van de kinderen, Laurens 'voormalige' ex) een weekje naar Byron Bay. Ook die week waren de kinderen bij beide oma's, en 2 dagen bij mij. Op de heetste dag die week ben ik samen met Jady naar Bondi Beach geweest, heerlijk afkoelen in de zee!
Die vrijdagavond kwamen Lauren en Scott weer terug, en sindsdien woont Scott hier ook (vandaar 'voormalige' ex, want ze zijn weer samen). Ik heb nu dus niet meer alleen een hostmom, maar ook een hostdad!
Oh ja, die week ben ik ook naar de repetitie van een orkest geweest! Ik had hun website al bezocht, alleen daar stond nergens een e-mailadres of telefoonnummer. Ik heb het er dus maar gewoon op gegokt, want nooit geschoten is altijd mis. Al op het station zag ik een meisje lopen met iets wat op een instrumentkoffer leek, dus ik vroeg haar maar gewoon of ze daar toevallig ook naartoe ging. Het antwoord was ja! Ze vertelde me dat ze ook een au pair is, ze komt uit Duitsland.Het orkest was erg leuk, aardige mensen! Helaas ben ik daarna vergeten om naar de repetities te gaan

, en binnenkort hebben ze een concert. Ik denk dat de eerstvolgende repetitie eind januari is, maar ik zal bij het concert kijken!

Afgelopen week heb ik het wel lekker rustig gehad, Laurens business zou eigenlijk 1 december openen, maar dat is uitgesteld tot waarschijnlijk 1 februari. Lauren is veel thuis geweest, want ze hoeft niet meer zo veel te sporten voor de wedstrijd. Daar is ze trouwens eerste geworden!!
Zaterdag ben ik samen met Jady en Jenneke naar een picknick voor au pairs geweest, waar ik Maike ook tegenkwam (het Duitse meisje met wie ik met Halloween uit ben geweest).
Ik heb deze week ook EIN-DE-LIJK besloten wanneer ik nou precies thuis kom. Ik zat enorm te twijfelen tussen 28 februari en 13 maart. Ik heb uiteindelijk besloten wat waarschijnlijk het beste is, en dat is gewoon mijn tijd tot 13 maart vol maken! Nu hoef ik alleen de plaats van vertrek te wijzigen, en dat is zo goed als rond!

Ik moet ook nog even watkwijt over mijn geluk. Ik besef me steeds vaker hoe gelukkig ik hier eigenlijk ben, en trots op mezelf. Ik zit gewoon helemaal in m'n uppie aan de andere kant van de wereld!!
Papa en mama:ik wil jullie even heel erg bedanken voor dat jullie mij zo hebben aangemoedigd om op zoek te gaan naar een ander gezin, en mij hebben gepusht om te blijven!
Niels: ik weet niet eens waar ik moet beginnen! Wauw, ik heb echt geluk met een vriendje zoals jij! Hoe jij me steunt en in me gelooft, hoe je me aanmoedigt te doen wat het beste voor me is!
Er zijn natuurlijk nog veeeeeeeeeel meer mensen die me helpen, steunen en aanmoedigen, maar als ik iedereen persoonlijk moet gaan bedanken, vergeet ik ongetwijfeld mensen. Bij dezen wil ik iedereen bedanken voor wat jullie allemaal voor me doen, en voor het feit dat jullie de moeite nemen om mijn berichten te lezen!

Jullie horen snel weer wat van me!