Long time no see!

'Long time no see!' Ja dat klopt, best een druk leven hier..

Lieve allemaal,

Allereerst wil ik zeggen: wauw, wat een reacties op mijn vragenrondje (welgeteld 1 vraag).. Hier had ik wel wat meer van verwacht, aangezien jullie op al mijn vorige berichten je vragen afschoten!
Nou goed, Inge om je vraag te beantwoorden: ja, het water stroomt hier inderdaad de andere kant op als je de wc doortrekt (al merk ik er vrij weinig van moet ik zeggen).

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat op mijn blog heb geschreven, dus ik ga even terug in de tijd.

Goed, de barbecue. Ja, over die dag alleen kan ik al een heel boek schrijven, wat een gedoe zeg! Ik had een Opal card gekocht (een soort OV-chipkaart, te gebruiken in Sydney), en gelijk dezelfde dag al geactiveerd. Natuurlijk kon je er alleen tegoed op zetten met je bankpas, en daar had ik nog geen geld op staan. Dan maar een gewoon kaartje kopen (wat overigens veel duurder is, omdat je op zondag voor $2.50 reist met je Opal card, maakt niet uit waar je naartoe gaat). Op het station waar we hadden afgesprokenwilde Jenneke er wel geld op zetten voor mij, aangezien ik het bedrag toch gelijk contant kon terugbetalen. 'Card not valid'. Hmm oké, vreeeeemd.. Via internet konden we er gelukkig wel geld op zetten, maar bij het inchecken weer: 'card not valid'. Fijn, $40 op de kaart wat ik niet kon gebruiken. Uiteindelijk heb ik de rest van de dag gratis kunnen reizen (thanks aardige Australiërs, en ook thanks voor mijn lef een aantal keer zwart te rijden).
De barbecue zelf was gelukkig erg gezellig, ondanks dat iedereen een beetje bij z'n eigen 'clubje' bleef.

Het weekend erna was Halloween! Dat is nogal een happening hier, dus er moest gefeest worden! Samen met een paar andere au pairs zouden we iets gaan doen, we wisten alleen nog niet wat. We besloten naar Bungalow 8 te gaan, daar scheen een leuk feest te zijn. Helaas lukte het mij niet meer om een kaartje te kopen, maar gelukkig was ik niet de enige zonder kaartje. Maike (een Duitse au pair) en Eegje (Nederlands) hadden ook geen kaartje, dus wij zouden met z'n drieën iets zoeken. Eegje kwam wat later omdat ze wat langer moest babysitten dan verwacht, en in die tijd hebben Maike en ik bij Harbour Bridge en het Opera House gezeten met een fles wijn (sorry Eegje, dat de fles al leeg was toen je kwam

).
Met z'n drieën liepen we richting Darling Harbour, waar we uiteindelijk een club in gingen. Uiteindelijk zat ik om 2.30 in de bus terug naar huis, wat betekende dat ik pas tegen 4 uur thuis zou zijn. Gelukkig waren Ava en Nyah bij hun vader, dus ik kon uitslapen. HA, niet dus!! Om 8.15 was ik alweer wakker... De rest van de dagheerlijk op de bank doorgebrachtmet André Rieu op tv, want dat werd hier uitgezonden (lekker Nederlands)!

Afgelopen vrijdag ben ik met Eva (een Zwitserse au pair die ook in Gymea Bay zit) uitgegaan in Gymea. Althans, dat was het plan. Gymea is erg saai, dus we belandden in Cronulla. We besloten niet al te laat weer terug te gaan, aangezien we allebei een aardig eind moesten lopen.
Zaterdag nam Chonteau (Roberts dochter, ja oké, nu stop ik met al die namen hoor!) mij mee om te lunchen en naar de waterpolo wedstrijd van haar broertje en vriendje te gaan. In eerste instantie zouden we naar Bondi Beach gaan, maar de weersvooruitzichten waren daar niet echt naar.. Na de wedstrijd namen ze me mee uit eten. Ik heb echt zo veel geluk met (een soort van) familie in de buurt! (Ze wonen letterlijk op loopafstand van mij!)
Zondag ben ik samen met Jenneke naar Wildlife en Madame Tussauds geweest, na een tijdje in mijn eentje te hebben rondgedwaald in Sydney (een goede manier om ideeën op te doen voor souvenirs!). Verzadigd met een muffin en chocolademelk zat ik weer in de trein naar huis, en was het weekend alweer voorbij.

Goed, en laat ik dan nu ook maar eens vertellen wat er hier doordeweeks allemaal gebeurt. Helaas is dit niet zo spectaculair als mijn weekenden, maar ik zal m'n best doen er iets boeiends van te maken!
De afgelopen 2 of 3 maandagen hebben de meiden gelogeerd bij oma (dit doen ze elke week een keer, gewoon voor de gezelligheid), dusdat was een soort extra vrije dag. Dinsdagochtend heeft Ava dansles, dus als oma haar daarnaartoe heeft gebracht komt zeNyah rond 11 uur brengen.Rond 10/11 uur heeft Nyah haar eerste slaapje, wat 1,5tot 3 uur duurt (afhankelijk van hoe moe ze is en hoe laat ze naar bed gaat). Als ze wakker wordt geef ik haar lunch en speelt ze een beetje. Als ze erg moe is gaat zerond 3/4 uur nog een keer naar bed. Woensdagen vrijdag zijn de dagen dat Ava naar de opvang gaat, dus dan heb ik alleen Nyah. Donderdag zijn ze er allebei de hele dag, en als Lauren er is gaan we in ieder geval 's ochtends even de deur uit.
Lauren is bezig met het opzetten van een spraytanning business, maar ze opent haar deuren pas op 1 december. Tot die tijd werkt ze dus nog niet echt, maar ze heeft wel veel meetings. Ook gaat ze minimaal 1 keer per dag naar de sportschool (aanstaande zondag heeft ze een belangrijke wedstrijd waarvoor ze ook een heel streng dieet heeft, gelukkig is dat na zondag allemaal voorbij), en doet ze boodschappen. Waar ze de rest van de tijd is als ze weg is weet ik niet precies, maar elke dag komt ze weer terug

.

Gisteravond zijn we naar het strand geweest om daar te eten, en de meiden konden even spelen. Toen we weer thuis kwamen heeft Nyah fijn de hele boel ondergekotst (gisteren was daarom ook de eerste keer van mijn leven dat ik kots heb opgeruimd). Gelukkig was ze vandaag al wel weer aan de betere hand, ze was alleen nog een beetje hangerig (wat ik niet zo erg vond, aangezien ik ook verkouden begin te worden).

Zo, dat is een beetje wat er hier allemaal gebeurt. Ik begin me hier steeds meer thuis te voelen, en gelukkig accepteren de meiden mij ook helemaal!

Vanuit een regenachtig (snif!

) Sydney zeg ik: nog een fijne dag, en tot ziens!

Sydney baby!

Lieve allemaal,

Een paar dagen geleden heb ik al een fotoserie geplaatst van mijn eerste week in Sydney, nou hier is het eerste verhaal!

Het lijkt nog zo onwerkelijk dat ik 2 weken geleden nog bij Chris zat af te tellen tot mijn vertrek.. Op 10 oktober was het moment van afscheid nemen daar. Nouja, een echt afscheid kan je het nou niet echt noemen.. Om te beginnen wilde Jack al niet mee naar het vliegveld. Chris had hier geen problemen mee en Jack bleef thuis spelen met vriendjes. Wel vroeg Chris hem of hij mij nog gedag wilde zeggen: nou nee, dat wilde Jack dus niet. Dit werd ook geen punt van discussie, dus ik stapte maar in de auto (en ja, ik had nog wel het fatsoen om 'bye Jack' te zeggen, hier kreeg ik gelukkig wel reactie op). Eenmaal in de auto (Zoe wel achterin, maar ik geloof dat ze er ook niet veel voor voelde om mee te gaan) zei Chris dat hij me af zou zetten bij het vliegveld. Hij zou voor de ingang parkeren en me mijn tassen geven, want anders moest hij een parkeerkaart kopen

. Zo gezegd, zo gedaan: ik werd afgezet en mocht verder zelf alles uitzoeken. Ajuus, en tot (n)ooit!

Eenmaal op het vliegveld begon mijn reis weer. Na wat stress over m'n handbagage (op de website stond dat ze er streng op controleerden, en ik had 2 tassen die veeeeel meer wogen dat het maximaal toegestane), was gelukkig alles goed en kon ik op de gate wachten. De vlucht duurde 1 uur en 40 minuten. In Sydney aangekomen pakte in de taxi naar Roberts huis. Nicole had me zijn adres gegeven, dus hetmoest wel goed gaan. Ja, haha, dat zou je denken! De taxi-chaffeur was niet de slimste, en kwam ook niet uit Australië, dus ik kon hem al niet goed verstaan. Hij snapte niet veel van zijn navigatie, en dacht dat het adres waar ik moest zijn helemaal niet bestond. Tja vriend, moet je verder naar onderen scrollen. Eindelijk had hij het gevonden (met hulp van mij...), en konden we gaan rijden. En ja hoor, onderweg begaf de navigatie het. Ik mocht hem dus gaan navigeren met mijn telefoon.. Uiteindelijk ben ik heelhuids aangekomen bij Robert, en kreeg ik $1,40 korting op het ritje (mijn kleingeld was niet genoeg, en de chauffeur vond het wel best omdat ik moest navigeren). De ontvangst was zo hartelijk! Ik sliep in een kamer met een tweepersoons bed, en iedereen was heel erg geïnteresseerd in mij.
De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt met de vraagof ik mee wilde naar Centrepoint Tower. Dit is een gebouw in Sydney waar je helemaal bovenin kan dineren, en uitzicht hebt over de hele stad. Normaal betaal je zo'n $25 om helemaal naar boven te gaan, maar Robert moest er voor zijn werk zijn dus ik mocht gratis mee! Ook nam hij me mee naar het Opera House, Harbour Bridge, de universiteit van Sydney en kreeg in een tour door Sydney. Ik heb dus de eerste dag al meer van Sydney gezien dan mijn hele maand in de Sunshine Coast!
Die avond kwam Nicole mij ophalen en kwam ik weer in een ander huis terecht.

De week bij Nicole heb ik met een andere au pair afgesproken in het centrum, ben ik naar het strand geweest en heb ik een ochtend met Lauren afgesproken om elkaar alvast een beetje te leren kennen. In het weekend nam Nicole mij mee naar haar caravan in Bandalong. Daar is een caravanpark waar de kangoeroes gewoon wild rondlopen. Helaas hadden we het weer niet heel erg mee, maar evengoed heb ik een leuk weekend gehad.

Op zondagmiddag reden we weer terug naar Sydney, en zette Nicole mij af bij Lauren. Lauren vertelde vol verbazing aan Nicole dat ze ook een caravan heeft op hetzelfde park!
Nou goed, sinds zondag zit ik dus bij Lauren. Er is nu nog een vriendin van Lauren, Lindsey. Ze blijft hier tot zondag. Eigenlijk zou ze me deze week laten zien wat ze zoal met de kinderen deed, want Lindsey heeft de afgelopen paar weken voor de kinderen gezorgd, maar ik ben al erg veel alleen met de kinderen. Het lijkt niet of ze het heel erg vervelend vinden, Ava komt vaak naar me toe om te vragen of ik met haar in haar cubbyhouse in de tuin wil spelen, en Nyah rent gewoon vrolijk in het rond.
Als Lindsey straks weg is komt er wat meer structuur voor iedereen, en kunnen we alles ons eigen maken.
Het huis is trouwens echt heel erg mooi! Alles is heel ruim, en ik mag ook zeker niet klagen over mijn kamer! Ik heb een tweepersoonsbed, en de kamer is sowieso al heel mooi en groot.

Zaterdag ga ik met een andere Nederlandse au pair naar het centrum om te lunchen en shoppen o.i.d. en zondag is er een gratis barbecue voor au pairs, waar ik met 2 andere Nederlandse meiden naartoe ga! Er komen meer dan 200 mensen naar die barbecue, dus we gaan zeker proberen vrienden te maken!

Ik merk dat ik alweer veel te lang aan het schrijven ben, het is hier inmiddels alweer 23.30.. Ik wens jullie allemaal nog een hele fijne dag, en ik lees jullie berichtjes graag allemaal als ik morgenochtend weer wakker word!

Hasta la vista!

P.S. Ik krijg via de reacties altijd erg veel vragen die ik eigenlijk nooit beantwoord. Ik wilde van mijn volgende bericht een soort van vraag-antwoord bericht maken, dus als je vragen hebt: BRAND LOS!

Here we go

Lieve allemaal,

Ik weet even niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar ik zal wat proberen

Laat ik jullie eerst maar weer allemaal bedanken, want wat een reacties en berichten weer! THANKS A LOT!

Zo, laat ik dan maar gelijk met de deur in huis vallen met goed nieuws: het gezin waar ik het in mijn vorige bericht over had, is het uiteindelijk ook geworden!Lauren is een alleenstaande moeder van 2 meiden: Ava van 3 en Nyah van 1. Ze wonen in Gymea Bay, een suburb van Sydney.
Lauren heeft momenteel een au pair uit Hong Kong, maar in hoeverre ik het begreep, wasLauren niet heel enthousiast over haar.. Ze ruimde niet op en haar kamer was een zooi, Lauren omschreef het dat het leek alsof ze er een 3e kind bij heeft (niet in de goede zin van het woord).
Lauren is begonnen met het opzetten van haar eigen spray-tanning business, dus krijgt het de komende tijd erg druk. Ik zal dus hard nodig zijn, vooral voor Nyah, want Ava gaat 2 keer per week naar de opvang.
Vanaf 19 oktober kan ik bij haar terecht, dat duurt dus nog ongeveer 1,5 week. Het plan was om dit weekend al naar Sydney te gaan, in een hostel. Echter, dit plan gaat niet door. Nee, ik blijf niet tot 19 oktober bij Chris, en nee, ik kan ook niet eerder bij Lauren terecht, en nee, ik ga ook niet voor 1,5 week naar huis!Komende zaterdagavond vlieg ik naar Sydney, om 18.15 lokale tijd (10.15 in Nederland, 19.15 in Sydney). Ik kan bij een nicht van een nicht van papa (volg je het nog?)blijven logeren totdat ik bij Lauren terecht kan! Laat ik het eerst even wat duidelijker maken: Anne-Margreet, een nicht van papa, heeft familie in Australië wonen. Ze wonen toevallig in Sydney, niet ver van Gymea Bay. Anne-Margreet heeft contact opgenomen met haar familie, en ze waren erg enthousiast en wilden me graag eens ontmoeten. Toen ik zelf contact opnam met haar nicht (Nicole), zei ze gelijk al dat ik meer dan welkom ben en er mag blijven logeren. Ik wist dat Australiërs ontzettend vriendelijk en gastvrij zijn, maar dit slaat echt alles!
Zaterdagavond pak ik in Sydney de taxi naar de broer van Nicole en blijf daar eerst 1 nacht slapen. Nicole haalt me dan zondag op, en dan kan m'n Sydney-avontuur beginnen!

Er is niet heel veel nieuws te vertellen over wat ik hier nog allemaal heb gedaan, ik zit vooral veel alleen thuis. Vrijdag ben ik wel met een Duitse au pair naar Noosa geweest om te lunchen, en daarna zijn we op het strand gaan zitten. Het weer was heerlijk en het was erg gezellig! Als klap op de vuurpijl zagen we een dolfijn en walvis toen we op het strand zaten!

Ik noemde het tijdsverschil met Sydney al even kort. In Sydney is het al 1 uur later dan de plek waar ik nu zit (Queensland is de enige regio in Australië die het hele jaar door dezelfde tijd heeft). Vanaf zaterdagavond zal het tijdsverschil met Nederland dus 9 uur zijn, en het duurt niet lang voordat dat 10 uur is, namelijk als bij jullie de wintertijd in gaat.
Ik weet nou niet of ik er blij mee moet zijn of niet. Ik heb 's ochtends wat langer de tijd om te appen, en 's avonds minder, voor jullie is dit precies andersom natuurlijk. We zullen snel zien hoe dit uitpakt!

Inmiddels is Chris alweer thuis met de kinderen, en heeeel belangrijk: mijn eten!

Ik zou zeggen: voor jullie nog een hele fijne dag en tot snel ofzo,

Cheers!

What's meant to be, will be

Lieve allemaal,

Wat een reacties op mijn vorige bericht zeg! Het is heel fijn om alle lieve reacties en berichtjes te lezen, te weten dat er aan je wordt gedacht en dat er wordt meegeleefd.

Er is alweer ontzettend veel gebeurd in de bijna 2 weken die ik hier nu zit, tijd voor een nieuw bericht dus.
Ik had in dit bericht graag willen zetten dat het heel goed met me gaat en dat ik het hier geweldig heb, maar helaas moet ik er toch wat anders van maken.. Vanaf het begin heb ik heimwee en mis ik iedereen in Nederland ontzettend. Ik heb het er veel met Niels, papa, mama, opa, oma en oma over gehad, en het is geen goede oplossing om nu al op te geven en naar huis te gaan. De reden van mijn heimwee is ook niet alleen het gemis, ik voel me hier ook niet op mijn plek. In de buurt zitten weinig tot geen au pairs, en er is ook niet veel te doen (en bovendien, als ik iets wil doen moet dat dus in mijn eentje...). Ook de kinderen zijn niet wat ik van ze had verwacht. Ze luisteren niet, en Jack is erg brutaal en scheldt me vaak uit. De manier waarop Chris de kinderen opvoedt, is heel anders dan dat ik gewend ben, en voor mij is het erg moeilijk om hierin mee te gaan.
Vanwege al deze dingen heb ik een moeilijke beslissing gemaakt, namelijk dat ik me wil laten overplaatsen naar een andere familie. Gisteren heb ik hierover contact gehad met Smartaupairs (de organisatie in Australië waar ik nu het meeste mee van doen heb) en vandaag ben ik het gesprek met Chris aangegaan. Dat laatste was voor mij het lastigst, omdat ik geen idee had hoe hij erop zou reageren. Volgens mijn contract moet ik hier nog 2 weken blijven, zodat ik de tijd heb een andere familie tezoeken, en dat Chris de tijd heeft om na te denken wat hij nu wil doen en eventueel een andere au pair zoeken. Gelukkig reageerde Chris begripvol en wil hij ook dat ik een leuke tijd heb ik Australië. Wat een opluchting! Hij zegt ook dat het oké is voor hem als ik al eerder weg ga, mocht ik al eerder een nieuw gezin vinden.

In de tussentijd is mijn profiel alweer online gezet, en heb ik al 2 matches! Een van die gezinnen spreekt mij heel erg aan, en heb ik gelijk een mail gestuurd (na de brief een stuk of 3 keer te hebben gelezen

). Inmiddels heb ik ook al een reactie op mijn mail gehad, of ik morgen kan bellen!
Het zou natuurlijk heel fijn zijn als dit gezin het wordt en dat ik alsnog een fijne tijd kan hebben, maar ik moet wel in mijn achterhoofd houden dat het kan zijn dat ze mij toch niet willen en dat ik mijn zoektocht moet vervolgen.

Ik hoor jullie al denken; goh wat een vervelende situatie en wat naar voor je. Ja, natuurlijk is het vervelend dat het zo moest lopen, maar uiteindelijk denk ik dat dit het beste voor iedereen is. Hier leer ik ook heel veel van, en ga ik steeds sterker inmijn schoenen staan.

Ik ben er van overtuigd dat het allemaal goed komt, en dat ik een fijne tijd tegemoet ga. En zo niet: what's meant to be, will be!

Ik hoop dat ik jullie weer een beetje op de hoogte heb gebracht, en gerust heb kunnen stellen!

Zo, nu ga ik weer verder met naar de Nederlandse radio luisteren,

Ciao!

Go, went, (not totally) gone

Lieve allemaal,

Inmiddels ben ik alweer bijna een week weg, het wordt wel tijd voor een berichtje dus.
Allereerst wil ik iedereen ontzettend bedanken voor alle lieve woorden, berichtjes, kaartjes en cadeautjes (en Niels, jij natuurlijk heel erg bedankt voor je mooie lieve brief!).

Ik heb natuurlijk heel veel te vertellen, maar laat ik bij het begin beginnen! :)
Woensdagmiddag begon met een afscheidsborrel, met een kleine toespraak van opa (thanks again

). Het was erg gezellig, maar het besef dat het voorlopig de laatste keer zou zijn dat ik iedereen zou zien, was er nog niet echt.
Rond 5 uur/half 6 (not sure, though) reden we weg naar Schiphol. Ik samen met papa, mama en Niels in de auto, en achter ons aan reden opa, oma, Jonathan en Annet.
Nadat mijn koffer was ingecheckt hadden we nog even tijd om wat te eten, al had ik niet erg veel honger om eerlijk te zijn (Niels, ik hoop dat je hebt genoten van mijn halve saucijzenbroodje ). Toen kwam toch echt het moment van afscheid nemen.. Na veel tranen, knuffels, kusjes, nog meer tranen en veel meer kusjes liep ik richting de douane. Ja, dit was de laatste keer in 6 maanden dat ik ze zou zien.

Gelukkig hoefde ik op de gate niet heel lang te wachten om te kunnen boarden, en in de tussentijd kon ik nog appen met Niels en oma. Ik had me voorbereid op WiFi in het vliegtuig, daar was tegenvaller nummer 1: de WiFi was tegen betaling.. Omdat ik een nachtvlucht had vond ik het een beetje zonde van m'n geld, dus besloot ik de WiFi dan maar te betalen op mijn tweede vlucht van Abu Dhabi naar Melbourne.
Eenmaal in Abu Dhabi geland had ik gelukkig wel WiFi, dus kon ik appen met het ontwakende Nederland.
Nou goed, boarden voor de tweede vlucht dan maar. In het vliegtuig kwam ik er al vrij snel achter dat de WiFi hier andes werkte dan op de vorige vlucht. Jahoor, daar was teleurstelling nummer 2 al: de WiFi hield in dat je op een soort vliegtuignetwerk kon roamen op je eigen telefoonkosten. Nou, dat doen we maar even niet! Deze vlucht duurde net iets langer dan 12 uur, overduidelijk veel te lang voor iemand die niet in een vliegtuig kan slapen....

Afijn, na 12 hele lange uren kwam in aan in Melbourne. Hier moest ik m'n koffer van de bagageband ophalen, van het vliegveld af en vervolgens m'n koffer en mezelf weer inchecken.
Op de gate kon ik even (nouja even.... zeg maar drie kwartier) met Niels bellen voordat hij naar bed ging. Ook nog wat heen-en-weer geappt met oma, die mijn hele reis bijhield op haar iPad.
De derde vlucht duurde erg kort (ongeveer 2.5 uur), en de helft van de tijd heb ik geslapen (ja, waarom dat alleen op deze vlucht lukte is ook mij een raadsel..... ).

Na een lange reis van pak 'm beet 30 uur was ik eindelijk op mijn eindbestemming! Chris haalde me op op het vliegveld, ongeveer 10 minuutjes rijden met de auto. De kinderen waren nog op school, dus ik had even de tijd om bij te komen van de lange reis, en om alle nieuwe indrukken op me in te laten werken. Ik pakte m'n koffer uit, nam een douche en rustte uit. Intussen ging Chris de kinderen ophalen, en toen ze binnen kwamen renden ze gelijk naar Zoes kamer. Na een paar minuten kwam Zoe er wel uit om kennis te maken met mij, maar Jack rende het eerste uur alleen nog maar voor me weg.

Zaterdag en zondag mocht ik gelijk aan de bak: Chris moest werken dus de kinderen waren bij mij. Rond de middag kwam er wel een ander meisje om me af te lossen zodat ik even kon slapen, want wat rust kon ik wel gebruiken..
Deze week moeten de kinderen gewoon naar school, maar ik hoef ze nog niet te brengen of op te halen. Maandagochtend kwam de moeder ze thuis ophalen en bracht ze naar school, en haalde ze ook weer van school op, zodat Chris ze na z'n werk bij haar kon ophalen. Gisteren en vandaag bracht Chris ze weg, en bracht de moeder ze na het avondeten weer thuis.

Ik kan nog niet zeggen dat ik al erg veel van de omgeving heb gezien, omdat Chris tot nu toe elke dag moest werken heeft hij me nog niet zo veel kunnen laten zien.
Gelukkig is de weg naar het strand wel erg makkelijk, dus daar ben ik al wel een paar keer naartoe gewandeld als ik tijd had.
Zaterdagmiddag ga ik met 2 andere meiden in Brisbane lunchen en even naar een strandje daar in de buurt, dus dan kan ik in ieder geval alvast wat van het land zien

.

Zo, ik denk dat dat voorlopig wel weer even genoeg was, jullie hebben nu in ieder geval een beetje een beeld van hoe mijn reis is verlopen en hoe de eerste dagen hier zijn.

Laat gerust een berichtje achter!

Liefs van Shalomé

Gezin gevonden, vliegticket geboekt!

Ik heb lang gewacht om mijn eerste berichtje te plaatsen, want ik wilde ermee wachten tot ik een gezin had gevonden en een vliegticket had geboekt.

Nou, dat gezin is er al een tijdje hoor. Al een week na mijn aanmelding kreeg ik een bericht. Het was een mail van Chris, een alleenstaande vader van 2 kinderen (Jack van bijna 9 en Zoe van 7). Ze wonen in Marcoola, dat ligt in de Sunshine Coast (ongeveer een uur boven Brisbane). Chris had mijn profiel bekeken, en vond mij een geschikte 'kandidaat'. We hebben wat heen en weer gemaild, en toen kwam het Skype gesprek. Man, wat was ik zenuwachtig zeg! Achteraf was dat nergens voor nodig: Chris is een ontzettend aardige, relaxte man. Hij werkt op de ambulance, dus erg onregelmatig. Zo kan het zijn dat hij een keer 's ochtends moet werken, maar hij kan ook 's avonds of in het weekend werken. Voor mij is dat een positief punt, want dat betekent dat ik veel met de kinderen kan doen.
Wat ook fijn is: ze wonen 5 minuten lopen van het strand en hebben ook nog een zwembad in de achtertuin, HOE CHILL IS DAT?!

Na nog wat gemail heen en weer hebben we het contract getekend, en ben ik dus 'officeel' hun au pair!

Ik had het ook over mijn vliegticket. Jaja mensen, gisteravond heb ik EIN-DE-LIJK mijn vliegticket geboekt!!
Op 9 september zal ik om 22.00uur in het vliegtuig stappen op Schiphol. Na een reis van 29 uur en 50 minuten (!!!) kom ik om 11.50uur lokale tijd aan op luchthaven Sunshine Coast. Het is daar 8 uur later dan hier, dus het is hier dan 3.50uur.
Ook de terugreis is geboekt: die zal op 12 maart 2016 plaatsvinden. Dan kom ik op 13 maart om 6.00uur aan op Schiphol. Misschien besluit ik om nog een tijdje te gaan reizen, dus aan die data kunnen jullie geen rechten ontlenen

Ik hoop dat ik jullie op deze manier genoeg heb geïnformeerd. Vergeet je niet aan te melden voor de mailinglijst, en laat gerust een berichtje achter!

Liefs!